Woest en water

Vorige keer schreef ik in mijn column dat er in onze omgeving, met Sliedrecht in het bijzonder, wel erg weinig te doen is. Helaas heb ik nog geen reden om te zeggen dat ik het helemaal mis had. Toch is er een lichtpuntje dat ik vergeten was. Afgelopen week ben ik, met mijn inmiddels twee kinderen, naar De Woeste Weide geweest in Sliedrecht. Ik wist van het bestaan…Ik wist waar het was…En ik had van horen zeggen dat het erg leuk zou zijn. Slechts op enkele minuten loopafstand van mijn huis, ligt het Dr. Feitsmapark. Een park waar ik veel kom met mijn hondje om te genieten van de grote honden uitrenplek. In dit park is ook de kinderboerderij. Als kind al kwam ik daar vrij vaak. Ik kan mij de lucht van de beesten binnen nog zo voor me halen. Ik kan u verzekeren…die lucht is niet anders geworden. De kinderboerderij is in mijn ogen dan ook ernstig gedateerd. Nu zijn ze op die plek van alles aan het bouwen en veranderen, dus er is hoop. Direct naast de kinderboerderij ligt De Woeste Weide. Een stuk grond waar water van heuvels stroomt in kleine beekjes en de kinderen overal op en in mogen klimmen en klauteren. Het was mooi weer, dus de meeste kinderen waren in een zwembroekje druk met water in de weer. Ik zat daar te kijken hoe kinderen, die elkaar niet kenden, samenwerkten om in een stroompje water een dam te maken zodat het de andere kant op zou stromen. Als kind deed ik niets liever. Zelfs het kleine oude kinderzwembadje dat er in mijn tijd al was, is weer in gebruik genomen. Daar heb ik ook nog in gelegen als kind. Heel even was ik daar weer in mijn gedachten. In het badje bij een nog gloednieuwe kinderboerderij. Wat zou ik die Woeste Weide leuk gevonden hebben, zeg. Ik herkende mijzelf in een aantal kereltjes, die met elkaar een dappere poging ondernamen het water tegen te houden in een grote houten goot. Kletsnat en helemaal onder de modder stonden ze daar. Gillend aftellen, om vervolgens allemaal tegelijk het water weer vrij te laten. Onder luid gejuich bulderde het opgespaarde water naar beneden en begon het proces opnieuw. Voor de ouders is er ook van alles te beleven. Heerlijk bijkletsen met andere ouders of picknicken aan een van de vele tafels. Leuk om dat alles vanaf de zijlijn te bekijken. Ondertussen kon ik mezelf maar net beheersen om de watertegenhouders te gaan organiseren. Ik had wat hiaten ontdekt in de efficiëntie waarmee deze dappere kereltjes het water te lijf gingen. Jammer dat er in mijn tijd geen Woeste Weide bestond. Misschien dat ze daar een middag voor vaders van middelbare leeftijd zouden kunnen organiseren. Gewoon een middagje met water en modder spelen. Dan ga ik over het tegenhouden van het water! Dat dan weer wel.