Orde en regel

De scholen zijn weer begonnen. Dat betekent dat ons dorp weer is ontwaakt uit een comateuze slaapstand. Met de scholen worden ook de meeste verenigingen en clubjes weer opgestart. Iedereen is weer aan het werk en langzaamaan lijkt alles weer in het oude ritme te gaan draaien. Natuurlijk is het heerlijk om vakantie te hebben. Vooral als je een mooie zomer hebt gehad en er lekker op uit bent geweest. Veel ouders zullen het met mij eens zijn, als ik zeg dat ik blij ben dat de kinderen weer naar school moeten. De vele weken vakantie eist zo zijn tol aan het eind. De kinderen gaan vaak structureel te laat naar bed en er is geen regelmaat. Ik heb ook het idee dat ze na zo’n lange tijd wel zijn uitgespeeld. Dan gaan ze zich vervelen en daar hebben de ouders dan weer last van. De hoogste tijd dus om over te gaan op een vast ritme. Orde en regelmaat dus! Mijn dochtertje van vier was na de eerste schooldag moe maar zeer goed gehumeurd. Vroeg naar bed en vroeg weer op, scheelt echt een boel. Als we de sensatiestukken in het nieuws mogen geloven over de junior Taliban beweging in Sliedrecht, mogen we blij zijn dat je de straat nog in komt zonder klappen te krijgen van een mini Taliban strijdertje. Wij speelden vroeger cowboy en indiaantje. Ook niet zo’n ethisch verantwoorde vrijetijdsbesteding trouwens! Een van de duistere bladzijdes uit de Amerikaanse geschiedenis. Wat ik mij wel nog kan herinneren van dat spel, is dat er altijd ruzie was wie de indiaan moest zijn. Dat wilde dus niemand! Wie wil er nou de underdog positie in een spel? De cowboys wonnen immers altijd. Deze kinderen hadden kennelijk deze discussie niet gevoerd. Er was geen vredesmissie militair of een G.I Joe rol in dit spel. Deze kinderen kozen 'bewust' voor de rol van haatdragende extremisten. Ik vraag me af hoe die kinderen op dit spel gekomen zijn. Ik hoop dat dit kinderlijke onschuld is geweest en daar ga ik ook van uit. Toch maak ik me zorgen over dit soort ontwikkelingen. De jeugd heeft de toekomst, zeggen we toch altijd? Misschien moeten we deze jeugd meer liefde geven en ze niet buitensluiten, maar juist meer betrekken bij de maatschappij. Wellicht dat ze dan ervaren dat onze samenleving nog helemaal zo gek niet is. De discussie over dit onderwerp is het gesprek van de dag lijkt het wel. Maar door kinderen te veroordelen die een dom spelletje speelden, spelen wij allen moraalriddertje. En dat spel kent alleen verliezers. Misschien moet Winnetou and old Shatterhand weer op de voorlees lijst. Dan spelen de kinderen over een poosje misschien weer gewoon cowboy en indiaantje! Met mijn generatie is het per slot ook nog goed gekomen. Dat dan weer wel.