Volleyballen in het hartje van Afrika

SLIEDRECHT - Aangemoedigd worden door 200 toeschouwers tijdens een volleybalwedstrijd in Burundi? Het overkomt Marieke van der Leeden regelmatig. In het Afrikaanse land is zij actief in een kindertehuis. Zo helpt zij de Burundese kinderen onder andere met hun huiswerk, plakt ze een berg pleisters en speelt zij af en toe een potje volleybal met de kinderen.

door Norbert Schild

Op de vraag hoe ze in Afrika terecht is gekomen zegt Van der Leeden: ,,Op jonge leeftijd wilde ik al naar Afrika om daar voor weeskinderen te gaan zorgen en om Jezus’ liefde voor hen handen en voeten te gaan geven. Ik had geen contacten met weeshuizen in Afrika, dus wist niet hoe ik daar terecht kon komen en werkte ik met veel plezier bij de Merwebolder, maar mijn verlangen bleef.” Samen met een aantal mensen ging Marieke aan het werk in Rwanda. Via connecties die Marieke daar op deed kwam ze vervolgens in Burundi terecht waar zij inmiddels ongeveer 4,5 jaar aan het werk is.

Naast haar werk in het kindertehuis speelt Van der Leeden ook in één van de volleybalteams. Ook in de tijd dat ze nog in Sliedrecht woonde was Van der Leeden al actief in die sport. ,,De familie Van der Leeden is al jaren niet meer weg te denken bij Sliedrecht Sport en is vooral gekend door hun fanatisme en de wil om te winnen. Ik ben op mijn negende begonnen met volleybal en vond het meteen fantastisch. Eerst bij de mini’s, vervolgens zeer enthousiast bij de jeugd en uiteindelijk ben ik geëindigd bij een heel gezellig team, het huidige Dames 7.”

Op het gebied van het volleybal zijn er best een aantal verschillen tussen de dames 7 van Sliedrecht Sport en het Burundese Gender Light club. Zo wordt de competitie in Burundi gespeeld op een cementen ondergrond. Voor Marieke (die vooral actief is in het achterveld) wil dit nog weleens voor schaafwonden zorgen. Een ander verschil is de invloed van het weer. Waar in Nederland de competitie in de zaal wordt gespeeld, speelt men in Burundi in de buitenlucht. Hierdoor is het goed mogelijk dat een spontane regenbui het spel bemoeilijkt. Over de omstandigheden en de nadelen hiervan geeft Marieke nog een tip aan haar oud-ploeggenoten: ,,Er is regelmatig geen elektriciteit of water uit de kraan. Normaliter geef ik hier niet zo om, behalve als dit precies zo is als ik terug kom van een volleybaltoernooi, wees dus dankbaar voor de douches in De Stoep.''

Naast deze zaken zijn er ook verschillen in het technisch niveau en de opzet van de competitie. In tegenstelling tot in Nederland wordt er niet al vanaf de jeugd op de techniek gelet. De speelsters beginnen vaak op een latere leeftijd en het gebrek aan volleyballen op de training is ook niet bevorderlijk voor een snelle progressie van de techniek. De competitie wordt op één en dezelfde plaats in de hoofdstad gespeeld. Dit levert weleens problemen op voor de volleybalsters. Van der Leeden: ,,De spelers komen te voet of met de bus. Transport van en naar trainingen kost geld en dat hebben de meeste teamgenoten niet, soms probeer ik mijn team hierin tegemoet te komen. Anderen rennen naar de training, komen dan helemaal bezweet aan. Ik sta dan versteld van hun uithoudingsvermogen en toewijding. Ikzelf heb een brommer en moet van het ene naar het andere eind van de stad rijden voor de training.''

Het laatste opvallende punt is dat Van der Leeden als blanke speelster de nodige populariteit geniet onder de toeschouwers. ,,Ik ben de enige blanke speelster van de competitie in Burundi en dit schijnt dus ‘leuk’ te zijn voor het publiek. Ze roepen vanaf de tribune naar de spelverdeelster dat alles naar de ‘muzungu’ (blanke) gespeeld moet worden en 200 mensen juichen als ik een bal red.''

Burundi wordt gezien als het op vier na armste land ter wereld. Marieke van der Leeden ontvangt steun van Sliedrechtse instanties zoals de volleybalclub Sliedrecht Sport. Desondanks kost het opvoeden van veertig tieners erg veel geld en steun is daarom ook wenselijk, ook zijn de schoenen en slippers van de volleybalspeelsters hoogstens aan vervanging toe. Een bijdrage leveren kan via een donatie op: Stichting Shout for Joy te Sliedrecht, rek.nr. 11.53.69.511. Als wordt aangegeven waar de donatie voor is, zorgt Marieke van der Leeden dat deze op de juiste plek komt.