'Mijn werk is verdrietbusiness, maar ook heel bijzonder'

20 januari 2014 om 00:00 Nieuws

De predikant is al twee jaar werkzaam in Waerthove, maar is pas sinds kort vanuit Hillegom naar Dordrecht verhuisd. ,,Als geestelijk verzorger moet je eigenlijk aan een kerk in de omgeving verbonden zijn. Nu ik in Dordrecht woon, is dat mogelijk. Ik vind het fijn dat het op 2 februari helemaal rond is en ik ben blij dat het deze gemeente geworden is", vertelt Aarnoudse. ,,Op deze manier wordt de kerk ook betrokken bij het welzijn van de mensen. Ik zal uiteindelijk twee of drie keer in het jaar een dienst leiden in deze gemeente en daarnaast spreken over mijn specialisme op andere bijeenkomsten van deze kerk."

SLIEDRECHT - Predikant Jos Aarnoudse wordt op 2 februari 's ochtends in de Gereformeerde Kerk Sliedrecht bevestigd als predikant met een bijzondere opdracht. Aarnoudse is vier dagen per week werkzaam als geestelijk verzorger bij de Rivas. Hij werkt op vier verschillende locaties, maar hoofdzakelijk in verpleeghuis Waerthove in Sliedrecht.

Geestelijk verzorger

,,Binnen de Rivas heb ik verschillende activiteiten als geestelijk verzorger, zoals verschillende, vaste groepsgesprekken, maar vooral individuele gesprekken die op aanvraag gepland worden. Hierbij horen gesprekken met patiënten, maar ook met familieleden van bijvoorbeeld dementerende ouderen of mensen die op sterven liggen. Ik ben wel predikant, maar dat houdt niet in dat ik in mijn werk alleen met gelovigen praat of elk gesprek over het geloof moet gaan. Het geloof zit door het werk heen geweven. Mensen hebben wel een verwachtingspatroon bij een geestelijk verzorger en zien je vaak als een betaalde gelovige, maar durven daardoor wel sneller te praten over gevoelige onderwerpen. Ouderen die niet gelovig zijn, beginnen er vaak toch zelf over, al is het vaak omdat ze erdoor beschadigd of teleurgesteld zijn."

,,Het mooie aan mijn werk als geestelijk verzorger vind ik vooral het feit dat je sneller dicht bij de mens kunt komen en een wezenlijk gesprek kunt voeren. Het is wel vaak 'verdrietbusiness', want bij de Rivas spreek ik meestal met mensen die aan het einde gekomen zijn van hun leven. De persoon met wie je spreekt staat stil bij de vele jaren die achter hem of haar liggen. Dat vraagt veel empathie, geduld en respect. Zaken uit het verleden zijn weggestopt en worden dan ineens opgerakeld. Laatst was er een man van 80 jaar die nog nooit over een bepaalde gebeurtenis van vroeger had gepraat. Vaak blijkt dat er veel pijn zit achter zo'n gebeurtenis. Het heeft vaak een enorme impact gehad op de persoon, maar soms ook op het gezin. Het is belangrijk dat daar toch over gesproken wordt, want dat kan troost en rust bieden voor het sterven. Dat is wat dit werk zo bijzonder maakt."