'Het verhaal achter de mens op de foto'

SLIEDRECHT - Als u door Sliedrecht loopt en er staat plots een blonde jongeman voor u met een camera in de aanslag die u vraagt 'Mag ik u portretteren?', schrik dan niet. Het is Jordi de Jonge die vol enthousiasme werkt aan zijn nieuwe project Mooi Sliedrecht. Een website, Facebook-pagina en twitteraccount waarop hij mensen in Sliedrecht vastlegt. ,,Ik wil laten zien hoe ze echt zijn. Met persoonlijke portretten waarbij je het verhaal achter de mens op de foto ziet", legt Jordi uit.

Door Caroline Voorbergen

De 25-jarige Jordi de Jonge raakte geïnspireerd door het project Humans of New York, dat al gauw navolging kreeg in andere grote steden in de wereld. ,,Een mooie site van een fotograaf die willekeurige mensen in New York aanspreekt, ze een persoonlijke vraag stelt of een kort gesprek aangaat. De portretten komen met een oneliner, een kort verhaaltje of soms zonder tekst online. Het gaat in de eerste plaats om de foto", legt Jordi uit.

Zijn interesse in dit project werd versterkt door zijn vakantie begin dit jaar op Bali, waar hij Balinezen in hun natuurlijke omgeving portretteerde. ,,Terwijl mijn vriendin op het strand lag ging ik met een lokale tolk de kleine dorpjes in, ver weg van het toerisme. Waar geen stroom is en de apen en de kippen om je heen lopen. Ik stapte met de tolk op de mensen daar af en vroeg hen of ik ze mocht fotograferen. Het was een bijzondere ervaring en voor mij een bevestiging dat ik hier meer mee wilde doen."

Daar kwam nog eens bij dat Jordi sinds kort werkloos is. ,,En het is niets voor mij om de hele dag stil te zitten." Dus voegde hij de daad bij het woord. Hij legde het domein mooisliedrecht.nl vast, startte het twitteraccount @mooisliedrecht op en opende de Facebookpagina Mooi Sliedrecht. Nog zonder een foto geplaatst te hebben had hij al 100 'likes' te pakken. De vaart zat er meteen goed in. Totdat hij voor het eerst met zijn camera het dorp in trok. ,,Ik heb nog nooit zo vaak nee, nee, nee achter elkaar gehoord. Sommigen zeiden 'ik ken je niet', en liepen snel door. Eén mevrouw greep zelfs meteen haar tasje steviger vast. En op zich begrijp ik het wel. Je overvalt ze, je spreekt ze zomaar aan. Maar het was wel even een domper", vertelt Jordi.

Hij liet het er echter niet bij zitten en zocht zijn eerste 'slachtoffers' wat dichter bij huis, in zijn kennissenkring. ,,Met een vriend van me ging ik op stap. Ik stelde hem op een gegeven moment de vraag: 'Waar heb jij spijt van?'. Hij vertelde mij iets persoonlijks wat ik niet eens van hem wist. Ik zag zijn emotie en kon dat ook precies vastleggen in de foto. Die expressie, daar gaat het mij om. Het moeten geen studioportretjes worden. Ik wil zien of iemand blij, tevreden of verdrietig is."

De ambities van de autodidactische fotograaf zijn niet commercieel gevoed. ,,Natuurlijk zijn adverteerders op de site welkom. Maar ik doe dit in de eerste plaats omdat het mijn passie is. Die heb ik van mijn opa. Hij portretteert op zijn 86ste ook nog steeds mensen in verre landen. Ik houd van fotografie en in het bijzonder van het vastleggen van mensen en hun verhaal."