'In wezen zijn jij en ik niet anders'

SLIEDRECHT - Ze schelen 65 jaar, Rinus Eckhardt (82) en Daan de Zwart (17). Ondanks dit grote leeftijdsverschil vinden de twee het tijdens hun gesprek in de huiskamer van Eckhardt interessanter op zoek te gaan naar de overeenkomsten. ,,Want als mens is hij in wezen niet anders dan ik op die leeftijd was. Alleen de omstandigheden zijn anders", zegt Eckhardt.

Door Caroline Voorbergen

Rinus Eckhardt begint het gesprek door wat te vertellen over die omstandigheden toen hij jong was. ,,Ik ben geboren in Dordrecht, in een bedstee. Mijn vader was een groot deel van mijn kindertijd werkloos. Ik kan wel zeggen dat er armoede was in ons gezin. We hadden geen wc, alleen een poepdoos in de keuken. Maar mijn moeder heeft er alles aan gedaan mij te geven wat ik nodig had, ook in de oorlog. Dankzij haar kon ik naar de mulo, later naar de kweekschool en kon ik worden wat ik uiteindelijk ben geworden: hoofd van een basisschool in Boven-Hardinxveld. Dat was in die tijd niet vanzelfsprekend, hoor, dat een kind van een armoedzaaier door kon leren. Wat dat betreft heeft de jeugd het tegenwoordig makkelijker. De kansen zijn voor iedereen met een goed stel hersenen gelijk."

Daan heeft zo'n goed stel hersenen. Hij heeft zijn loopbaan al aardig uitgestippeld. De 17-jarige studeert Internationale handel in Rotterdam, een Engelstalige opleiding. Als tweede buitenlandse taal heeft hij voor Duits gekozen. Binnenkort vertrekt hij naar Karlsruhe voor een stageperiode van drie maanden. ,,Waarom heb je voor Duits gekozen en niet voor, bijvoorbeeld, Chinees? Dat is toch één van de snelst groeiende handelsnaties?", wil de oud-onderwijzer weten. ,,Duitsland is nog altijd onze grootste handelspartner. Toch zijn er steeds minder Nederlanders die vloeiend Duits spreken. Daarom zag ik mogelijkheden met Duits", legt Daan uit. ,,Bovendien vinden veel mensen na deze studie een baan in het buitenland. Ik heb daar geen behoefte aan. Daarom zoek ik het met Duitsland wat dichter bij huis. Sterker nog, het liefst ga ik nooit uit Sliedrecht weg. Hier heb ik mijn vrienden en familie. Ik zou bijvoorbeeld nooit Wilhelmus op willen geven. Dat is echt mijn community." Daan speelt trompet bij het Sliedrechtse Muziekkorps. Muziek is zijn passie. ,,Als je er je brood mee kon verdienen had ik misschien wel naar het conservatorium gewild. Maar aan de andere kant is muziek maken als baan waarschijnlijk minder leuk. Dan wordt het moeten in plaats van willen."

De Gereformeerde Kerk en jeugdclub Jefta is ook zo'n Sliedrechtse 'community' waar Daan graag komt. Hij is één van de jongeren die onlangs een eigen jeugddienst organiseerde. Meneer Eckhardt heeft niet veel met de kerk. ,,Ik kwam er wel eens, hoor. Vroeger ging ik soms mee met blinde Dien. Die mocht niet met haar blindengeleidehond naar binnen, dus dan was ik haar blindengeleidehond. Maar op sommige vragen heeft de kerk mij nooit antwoord kunnen geven. Zo vroeg ik eens aan Jehovah's Getuigen aan de deur: 'Als de mensheid is begonnen bij Adam en Eva, dan moet Adam het met zijn dochters hebben gedaan of zijn zoons met hun moeder of zussen. Leg mij dat eens uit?' Ik heb ze nooit meer terug gezien." Daan kan er wel om lachen. ,,Als je de Bijbel heel letterlijk neemt, dan kom je in de knoei. Ik kijk altijd eerst wat ik er zelf van vind. Het gaat om de kern." Eckhardt knikt. ,,Ik weet ook wel dat niet alle kerkgangers de bijbel zo letterlijk nemen. En begrijp me niet verkeerd, het is een prachtig boek. In Prediker bijvoorbeeld staan mooie passages, mits je ze naar deze tijd vertaalt. Want mensen moeten niet vergeten dan de Bijbel is geschreven in periode van 600 jaar. In zo'n tijdsbestek verandert de wereld enorm. Kijk maar naar het verschil tussen mijn wereld en jouw wereld."

Verwend

Een groot verschil volgens Eckhardt is de weelde waarin jongeren nu leven. ,,Ik was al in de twintig toen ik pas mijn eerste fiets had. Nu hebben ze dan vaak al een auto. Wat dat betreft is de jeugd tegenwoordig verwend. Ze kunnen alles krijgen en er worden te weinig eisen gesteld." Daan is het eens. ,,Als je auto van je ouders krijgt, heb je geen idee van de waarde." Toch is hij blij dat hij in deze tijd is geboren. ,,Ik heb het idee dat de opvoeding in uw tijd heel autoritair was. Misschien zitten ouders en kinderen nu te veel op één lijn, maar vroeger was het respect denk ik ook wat overdreven. Of niet?", legt Daan zijn gastheer voor. ,,Dat klopt wel. De regels waren een stuk strenger. Maar dat is op zich niet zo erg. Nu is er weer te weinig discipline", vindt Eckhardt. ,,Wat ik vooral gemist heb in mijn jeugd is écht contact met mijn ouders. Een openhartig gesprek met mijn vader of moeder heb ik nooit gehad. Er werd goed voor me gezorgd, absoluut, maar dat was het dan ook. Naar me geluisterd werd er niet. Tegenwoordig is er veel meer openheid en dat is belangrijk."

Daan geeft toe dat hij goed met zijn ouders kan praten. ,,Wat vroeger, toen ik jonger was, nog wel eens een ruzietje kon worden, loopt nu steeds vaker op een discussie uit. Met diepgang. Bijvoorbeeld over het onderwijs. Mijn ouders vinden niet alles even goed geregeld tegenwoordig. Daar kunnen we dan flink over discussiëren." ,,Kijk, dat is heel positief. Daardoor sta jij ook opener in het leven, dat zie ik. Alleen al het feit dat je met zo'n oude vent als ik wil praten", lacht Eckhardt. ,,Misschien zit jij ooit, laten we het hopen, ook zo te praten met je kleinkinderen. En ook dan zullen de omstandigheden voor die kinderen weer heel anders zijn. Maar de mens blijft in wezen dezelfde. En we moeten elkaar allemaal accepteren zoals we zijn. Of we nou jong of oud, christen of moslim, homo of hetero zijn. Vergeet dat niet als je ooit mijn leeftijd hebt."

Daan de Zwart en Rinus Eckhardt op zoek naar overeenkomsten ondanks een leeftijdsverschil van 65 jaar.

In deze maandelijkse serie gaan jonge Sliedrechters in gesprek met ouderen om nader tot elkaar te komen. Een initiatief van Stichting Welzijnswerk Sliedrecht en Stichting Open Jeugdwerk Sliedrecht. Mede mogelijk gemaakt door Wijkplatform Centrum en Het Kompas Sliedrecht.