Bezoek aan sanatorium Geoagiu Bai

Zodra ik van het vliegveld de parkeerplaats oploop zie ik al geen oude auto's meer en dat is de eerste zichtbare verandering sinds mijn laatste bezoek 6 jaar geleden. Het gaat de goede kant op met Roemenië en het valt me op, dat de wegen en de huizen ook heel goed onderhouden worden.

Graag wil ik nu wat vertellen over een sanatorium net buiten Orastie. Leden van van onze stichting onderhouden al langere tijd contact met een sanatorium in Geoagiu Bai. In dit sanatorium worden mensen met longproblemen vanuit de gehele regio verzorgd.

Omdat ik nu toch voor de KNOTS-presentatie in Orastie ben, is het een mooi moment om een bezoek aan het sanatorium te brengen.

Dit sanatorium is hoog in de bergen gelegen vanwege de frisse en gezonde lucht. Het is gevestigd in een pand uit 1903 en bij aankomst valt direct op, dat het pand perfect onderhouden wordt. Zoiets zie je meteen aan het stucwerk.

Na ontvangst door de directeur gaan we naar een recreatiezaal, waar een projector staat opgesteld. Deze projector is geschonken is door Stichting Waardeburgh uit Sliedrecht. Ze zijn er erg blij mee en het wordt veel gebruikt.

De regering geeft wel geld om het pand binnen en buiten te renoveren, maar geen geld voor bijvoorbeeld bedden en meubilair, zoals kastjes, tafels en stoelen en koelkastjes op de kamer. Daarbij heeft men onze hulp nodig.

De directeur is ook in het land aan het lobbyen om nieuwe apparatuur te krijgen. Zo is er al een nieuw digitaal röntgenapparaat, een digitale microscoop, het allernieuwste longinhoud-meetapparaat van Europa en een nieuwe professionele wasmachine. De oude wasmachine ernaast dateert zo te zien uit 1903.

Op de TBC-afdeling moeten we mondkapjes op en na afloop de handen wassen met desinfecterend materiaal. Tbc-patiënten komen nu vooral nog uit de kleine dorpjes, omdat daar de voorlichting nog niet optimaal is en het bereik van moderne media nog niet helemaal is doorgedrongen. En het zijn veelal de oude mensen die de klachten niet serieus nemen, of de adviezen van doctoren aan hun laars lappen. Heel moeilijk allemaal, maar je kunt ze ook niet aan hun lot overlaten.

Ik heb waardering voor de mensen, die in het sanatorium werken en men verdient het om geholpen te worden. Als stichting kunnen we daar iets in betekenen.

Veel positieve indrukken heb ik opgedaan, maar ook de werkelijkheid onder ogen gezien en besproken.

Alex Visser

Stichting Stedenband Sliedrecht Orastie