'Dit was zo ontzettend mooi'

SLIEDRECHT - Team Steamwork 293 legde dit weekend maar liefst 518 kilometer af, van Parijs naar Rotterdam. En dat allemaal voor het goede doel. Teamcaptain Hans Emmen doet verslag van de belevenissen van het team tijdens de Roparun 2014.

,,Daar zitten we dan, nog geen 24 uur na de Roparun. Bak koffie bij de hand, voetjes omhoog en laptop op de benen. Helaas, de Roparun 2014 zit er weer op. Wat is het weer hard gegaan. En wat vliegen die 518 kilometer snel onder je voeten door.

Vrijdag om 10.00 uur verzamelen we in Sliedrecht. Een dag voor de start al richting Parijs, dus geen gestress bij het weggaan. Campers worden ingericht door de campercrew. De fietsers maken de fietsen in orde en ook de reservefietsen worden voorzien van Snelkoppelingen om de zadels te verstellen. De chauffeurs richten de busjes in met de telecommunicatie en zorgen dat de hesjes voor de nachten klaarliggen. We kunnen vertrekken.

Zaterdag om 8:00 uur zitten we aan ons heerlijke ontbijtje en maken ons klaar voor de start. Om 11:00 uur rijden we het startterrein op en hebben we ons eerste kippenvelmoment: de Startboog van de Roparun. Daar gaat het gebeuren om 14:56. Maar eerst een plekje zoeken en de tent opzetten, want het regent inmiddels.

Onder het genot van een stokbroodje bereiden we ons voor, want de start komt dichterbij. Om 14:20 uur mag het eerste team starten. Hier willen we allemaal bij zijn. Tien seconden voor tijd begint het aftellen: 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1…. De Roparun is los.

Even later gaat voor ons de eerste shift van 49 kilometer van start. De eerste 9 kilometer lopen we door de stad en worden we niet begeleid door onze busjes. Een hectisch begin. Onder de brandende zon (tot 37 graden op het warmste punt) werken we toe naar de eerste teamwissel. Eindelijk mag het team van Piet ook van start. Zijn gaan de avond in en mogen genieten van de ondergaande zon. De verkoeling komt, maar helaas ook de regen. Doorweekt komen de fietsers en lopers aan op het volgende wisselpunt. Zij kunnen gaan slapen, team Hans gaat de nacht in. Het weer is heerlijk en we liggen inmiddels een half uur voor op ons schema.

Zondag is de dag van feesten. Zele in België is het eerste grote feestpunt wat we aandoen. Met het hele team op de fiets (9 stuks) en de rest lopend (9 stuks) gaan we er doorheen. Jammer genoeg moeten de chauffeurs dit missen. Drie kilometer feest met twee hoogtepunten. Aan weerszijde op het plein staan 2 tribunes afgeladen met publiek. We komen aangelopen, en de hele tribune scandeert onze naam. Met kippenvel en tranen in je ogen lopen we door. Dit geeft vleugels, nog 'maar' 170 km en we zijn er al. Vier uur later staan we in Antwerpen. De lucht is vol met bliksem, wat een prachtig gezicht.

Team Piet steekt de grens met Nederland over. We zijn bijna thuis denken we. Maar wederom zijn de weergoden ons niet gunstig gezind: hagelstenen met soms wel drie centimeer in doorsnee komen naar beneden en in vijf minuten is de weg bezaaid met ijs. Team Piet krijgt de volle laag. Twee lopers raken gewond, maar de motivatie neemt alleen maar toe: 'We gaan door!' De feesten in Ossendrecht en Bergen op Zoom geven het moraal gelukkig een boost.

Team Hans gaat op weg voor de laatste 50 km. De teamwissel in Klaaswaal gaat vloeiend en Team Piet is op weg naar Daniel den Hoed. Team Hans valt blij in de armen van familie en vrienden. Dit is zo ontzettend mooi.

Ons nieuwe teamlid Mark mag in zijn dorpie Barendrecht zijn opwachting maken. Twee jaar lang stond hij aan de andere kant van het hek aan te moedigen met vrouw en kinderen en nu mag hij zelf langs vrouw en kinderen.

Dan wacht het zwaarste stuk. Daniel den Hoed. Lopend en fietsend gaan we met een slakkengang langs Daniel den Hoed. Personeel, patiënten en heel veel mensen staan ons daar aan te moedigen.Hou het dan maar eens droog. In trance gaan we naar het officiële eindpunt op het Wilhelminaplein. Moe maar voldaan vallen we huilend in elkaars armen. Mission Completed."