Sliedrechtse Veteranendag veel meer dan alleen groot succes

SLIEDRECHT - De jongste is 32, de oudste 94 maar ze hebben iets gemeenschappelijks: iedereen heeft zijn of haar ervaringen uit de tijd dat zij ondergedoken zaten of op missie werden gezonden maar Bosnië, Libanon, Nieuw-Guinea, Afghanistan, Indië of welk ander land in de wereld dan ook.

Door Jan Wieman

Burgemeester van Hemmen toont op 5 juli tijdens de Sliedrechtse Veteranendag namens de bevolking graag veel dankbaarheid, respect en waardering voor wat de veteranen deden. ,,Wij bieden jullie graag de gelegenheid om elkaar te ontmoeten, met elkaar te praten en ervaringen uit te wisselen. Het verleden heeft grote invloed op jullie als veteranen."

Als ze bij elkaar zitten spreken ze over de omstandigheden waaronder ze leefden en werkten, niet iedereen kan vertellen wat dit met hen gedaan heeft. L. Spruyt was van maart '62 tot november '63 marinier in Nieuw-Guinea. ,,Achteraf zeg je waarvoor hebben we dit eigenlijk gedaan, waarom moesten dat mooie land naar de knoppen gaan, waarom moesten al die jongens sneuvelen? Toen kwamen we thuis en 3 dagen later ging je maar weer aan het werk.'s Nachts schrok ik wakker, op de dag liep ik er regelmatig aan te denken. Er was geen opvang, jaren later heb ik 3 jaar lang een psychiater bezocht om van alles los te komen."

Korporaalmineur Patrick Kooper vertelt zeer geëmotioneerd aan de zaal hoe moeilijk het was om door een zware knieblessure niet langer aan de missie in Afghanistan mee te kunnen doen. ,,Het voelde of ik mijn maten, het peloton in de steek liet, daar was ik niet voor gegaan, dit wilde ik niet." Hij werd medisch afgekeurd wat ontzettend moeilijk voor hem was. Gelukkig kon hij inzien dat veel mannen veel minder goed terug of zelfs zwaar gewond of dood terugkeerden, hij moest leren met zijn teleurstelling om te gaan. Hij kreeg zoals veel anderen die op missie gingen, begeleiding maar nog veel belangrijker: erkenning.

De meest gelukkige veteraan was de 94-jarige T. v.d. Wetering, een oud -Sliedrechter die, door ziekte van zijn vrouw gedwongen werd naar Gorinchem te verhuizen. Hij was in 1938 gemobiliseerd en was 4 jaar als liniecrosser actief in de Biesbosch. Hij werd onderscheiden met het Mobilisatie-Oorlogskruis en het Draaginsigne Veteranen. De heer v.d. Wetering kreeg een uitnodiging, eindelijk kon hij aan de Veteranendag deelnemen en nu het Veteranenspeldje dragen. Voor het eerst ontmoette hij leeftijdsgenoten met wie hij kon delen. Eindelijk!

Fotobijschrift: De 90+ veteranen t. Jong en v.d. Wetering(R) kunnen elkaar eindelijk de hand schudden en praten over hun ervaringen