Column Leon Boer: Sambal bij?

SLIEDRECHT - Dit jaar ben ik met mijn gezin in Nederland op vakantie geweest. Dat was sinds mijn studententijd niet meer voorgekomen. Ik heb het heel lang niet aangedurfd omdat ik in de twee weken die ik aaneengesloten vrij ben om op vakantie te gaan de zekerheid wil hebben dat het weer goed is.

Nu hebben we het weer dit jaar uitstekend getroffen. Warmer kan bijna niet. Tropische taferelen op de camping. Nederland is eigenlijk best een leuk vakantieland. Dat wist ik natuurlijk wel, maar het was lang geleden dat ik dat zo ervaren had. Als je op vakantie bent is het natuurlijk gebruikelijk dat je de omgeving gaat verkennen. Zo kom je in leuke plaatsjes waar je nog nooit van gehoord had en kom je restaurantjes tegen waar je anders nooit van je leven zou komen.

Vlak bij onze camping is een groot Chinees restaurant. Geen wokrestaurant maar een ouderwetse Chinees. Normaal zou ik niet zo snel zo'n soort restaurant binnenlopen, maar het zag er zo schattig uit van buiten. Eenmaal binnen viel ik van de ene verbazing in de andere. Of je een tijdcapsule instapt! Vanuit de hal stapte je namelijk zo de jaren zeventig binnen. Over een half vergaan brugje kwam je in het restaurant zelf. In de "vijver" onder het bruggetje zwom nog anderhalve, doodongelukkige goudvis. In het restaurant was alles donkerbruin met donkerrood. Het voorgerecht kwam in van die ouderwetse houten bakjes die je nog wel kent van de shoarma zaak. Aan een tafel naast ons zat een gezin met twee bakvissen van dochters. De moeder was met een van de dochters druk in gesprek over het bijhouden van de bikinilijn. Ik ben helemaal niet preuts maar ik voel me erg ongemakkelijk in een gesprek over de bikinilijn van een dertienjarige bakvis. Inmiddels was ons hoofdgerecht op zo'n piepend karretje bij de tafel gearriveerd. De hele tafel vol met van die warmteplaten met kaarsjes...je kent dat nog wel. De meneer aan de andere van onze tafel had alleen een kopje tomatensoep durven te bestellen dat inmiddels lang ons reed op het piepende karretje. De moeder en dochter kwebbelden gezellig door over de rode plekjes die ontstaan na het scheren en wij konden gaan eten. Het eten zelf was echt en traktatie! Zeer goed en erg lekker allemaal. De ouderwetse, bruinleren stoelen, zaten eigenlijk ook best comfortabel. Toen het nagerecht werd gebracht was het feest compleet. IJs met vruchten, slagroom en aardbeiensaus. Op een manier zoals je dat dertig jaar geleden eigenlijk alleen bij een Van der Valk restaurant kon verwachten. Onverwacht heerlijk gegeten en een zeer amusante blik terug in de tijd. Gewoon een leuk en zeer geslaagd uitje! Hoe het is afgelopen met de blaasjes van de bakvis zal ik u besparen. Dat dan weer wel.