De Droomboom is een blijvertje

SLIEDRECHT - 'Wilt u een wens in onze droomboom hangen?' Dit was de vraag die aan vele voorbijgangers op de Late Summer Fair gesteld werd door de vrijwilligers van Stichting Dromen zonder beperking. Iedereen die dat wilde, kreeg de kans om een wens in te dienen voor iemand waarvan ze vonden dat juist die persoon verdiende even extra positieve aandacht te krijgen. Aan het einde van de dag werden uit de tientallen aanmeldingen drie mensen geselecteerd om in de week erop te worden verrast met een kleine attentie. Vooral de wetenschap dat iemand de tijd heeft genomen om op een positieve manier aan een ander te denken, iets wat (helaas) niet altijd meer vanzelfsprekend is in onze samenleving, is de insteek.

Afgelopen vrijdag 19 september was het aan voorzitter Peter de Borst en coördinator Esther Nugter de schone taak deze blijde boodschap te bezorgen. Allereerst een bezoek aan Gera, Rilana en Marianne. Gera, met een beperking, is aangemeld door Rilana, een alleenstaande moeder. Waarom? ,,Door de steun en aanwezigheid van Gera in periodes dat ik enorm beperkt wordt door hevige reuma-aanvallen, is het toch mogelijk om de wekelijkse bezoeken van mijn dochtertje Marianne (woont bij vader) door te laten gaan. Als ik Gera niet had, zou ik mijn dochtertje veel minder vaak zien. Ik ben zo blij met en dankbaar voor deze lieve vrouw. Onze band gaat vele malen verder dan 'gewoon' vriendinnen. Marianne ziet Gera inmiddels echt als 'grote zus.'" Aldus een ontroerde Rilana, blij met deze kans om Gera eens in het zonnetje te zetten. Gera zelf, emotioneel door het mooie gebaar, blijft toch nuchter onder alle aandacht: ,,Voor mij is wat ik doe eigenlijk helemaal niet bijzonder... Zo ben ik gewoon."

Als tweede werd Bianca verrast. ,,Bianca's zoontje Bo werd in 2012 getroffen door een ernstige ziekte en heeft al twee zware jaren van medische behandelingen achter de rug. Ook het komende jaar zal pittig worden, want wederom zullen (uit voorzorg) zware middelen ingezet gaan worden om Bo een zo goed mogelijke kans te geven", aldus goede vriendin Yvonne, die in de droomboom een kans zag om Bianca een positieve boost te geven en dus het kaartje invulde. Bianca zelf is heel duidelijk: ,,Ja, het is zwaar maar voor zelfmedelijden is geen plaats. We moeten door, het leven wacht niet op ons. We passen ons aan waar nodig en tackelen de problemen als we ertegenaan lopen. Voor de rest proberen we te genieten van elke dag. We krijgen heel veel steun van het grote netwerk om ons heen en zijn daar heel dankbaar voor. We staan soms echt verbaasd over de moeite die al die lieve mensen doen om het dagelijkse leven voor ons wat makkelijker te maken."

De derde en laatste taart werd bezorgd bij een jong gezin dat verder anoniem wenst te blijven. Een buurman van hen, verderop uit de straat schreef het volgende op het aan hem overhandigde kaartje: ,,Omdat ze 't zo druk heeft met twee jonge kids en een man met MS. Ik vind dat zij dit verdient." Een korte maar duidelijke boodschap, die bij overhandiging werd overgebracht. ,,Ik had dit echt nooit verwacht", vertelt de ietwat overdonderde moeder. ,,Wij staan niet graag in de aandacht en al helemaal niet vanwege de ziekte van mijn man. Ik doe wat ik moet doen voor ons gezin, iedereen draagt zijn/haar eigen steentje bij. En ja, natuurlijk is het zwaar, maar wat moet ik dan? Thuis bij de pakken neer gaan zitten? Nee, dat ligt echt niet in mijn aard."

Deze verhalen hebben de Stichting Dromen Zonder Beperking bevestigd wat al gedacht werd: de droomboom wordt een blijvertje. Voorzitter Peter de Borst: ,,Even kort de tijd nemen om aan een ander te denken; zo'n kleine moeite, maar zo'n groot effect. Wij mochten er vandaag getuige van zijn."