Lente

De eerste signalen van de lente zijn voor mij altijd de narcissen op de Deltalaan. Het is dan nog volop winter, maar dat zijn zo de voorbodes. Ik vind het prachtig om dat te zien. Je ziet dan, zo ver als je kunt kijken, die lange rijen bloemen. Ik hoef helemaal niet naar de Keukenhof. Binnen een paar weken is de natuur helemaal groen geworden. Bloesems knallen open. Als je langs de rivier loopt, dan zie je aan de overkant in de Merwelanden zo'n zachte gloed van lichtgroen elke dag meer worden. Wat heb ik er naar uitgezien, naar de lente. Eind februari kwamen er al bloembollen boven de grond. Het leek of het al voorjaar werd, maar we moesten nog even wachten. Begin maart kon er zelfs nog worden geschaatst. Nu is het dan toch ècht lente. De sportclubs kunnen weer naar buiten. IJssalons kunnen weer open. Er is volop activiteit op volkstuintjes. Het is druk bij bouwmarkten en tuincentra. Langs de Craijensteijn, tegenover de Merwebolder, staat zo'n lange muur van knalgele forsythia. Bij het oorlogsmonument staan tulpen volop te bloeien. En dan de magnolia's op de Rembrandtlaan. Die zijn al weer zo'n beetje uitgebloeid. Deze week lijkt het wel bijna zomer. Vogels maken nesten. Het meest geniet ik van de merel. 's Morgens vroeg en tegen de avond gaat hij op een hoge plek zitten en zingt hij als vanaf een kansel een prachtig lied. Het enige wat ik een beetje mis zijn de wilde ganzen. In de winter overnachtten ze in de Biesbosch. Elke ochtend vlogen ze richting de polder om gras te eten. En elke avond weer terug. Die zijn nu vertrokken naar Noord- en Oost-Europa. Maar ach, die komen volgend jaar wel weer hierheen. Eerst genieten van de lente, en straks de zomer. Heerlijk, ik merk al dat de vitamine D werkt. Ik krijg er nieuwe energie van. De lente bevat trouwens voor ons allemaal een diepe, geestelijke les. Tenminste, voor wie het wil zien. Midden in de winter kon je de knoppen al zien zitten in veel bomen en struiken. Onmiskenbare tekens van hoop. Er is geen lente zonder winter. Geen leven zonder dood. Geen blijdschap zonder pijn. Juist in moeilijke omstandigheden mag een mens daarom hoop houden. Hoe bar het ook worden kan… eens komt de zomer.

Geert van Dijk