Beoordeel een boek niet op zijn kaft

'Waar heb je nu echt een hekel aan?', vraag ik aan mijn moeder. Ze moet er even goed over nadenken. Uiteindelijk luidt het antwoord: 'Als ik de stofdoek uitsla en als alles dan direct weer naar binnen waait'. Een dag later weet ze nog iets: donkerblauwe sokken bij een zwarte of grijze broek. Dit soort kleine dingen kunnen inderdaad veel frustratie veroorzaken. Ik heb natuurlijk zelf ook over de vraag nagedacht. Ik heb er een hekel aan als het niet lukt om een stickertje van een nieuw gekocht artikel af te halen. Dan blijven er allemaal van die plakrestjes aan de achterkant van mijn nieuwe schrift zitten en die wil ik er gewoon af. Vervolgens ben ik een half uur bezig met het weg-peuteren van stickerrestjes en dat vind ik dan achteraf weer zonde van mijn tijd.

Natuurlijk zijn er ook grotere dingen waar ik een hekel aan heb. Veel erger dan pluisjes tussen mijn tenen of moeilijk afpelbare eieren vind ik mensen die onrechtvaardig zijn. Toen ik las over twee broers die in Sliedrecht in elkaar geslagen zijn moest ik dan ook even slikken. Hoe halen mensen het in hun hoofd om andere (onschuldige) medemensen zo toe te takelen? Ik vraag me wel af wat daar achter zit. Iemand die tot dergelijke wandaden in staat is moet zelf ook te kampen hebben met problemen. Anders kun je zoiets toch niet over je hart verkrijgen lijkt me. Er zitten vaak twee kanten aan een verhaal. Zouden degenen die de broers in elkaar geslagen hebben zelf iets vreselijks hebben meegemaakt wat zij niet hebben kunnen verwerken? En waarom zouden zij eventuele trauma's op deze afkeurenswaardige manier uiten?

Zelfs al had ik antwoord op deze vragen zou ik de daden van deze personen nog zeer sterk afkeuren. Soms kan ik niet begrijpen dat er zoveel kwaad in mensen schuilt. En toch, ik geloof dat in ieder mens iets goeds en moois zit. Misschien is het bij sommigen minder zichtbaar of zelfs helemaal onzichtbaar geworden, door verkeerde keuzes die zij maken. Maar gebeurtenissen zijn vaak niet zo zwart-wit als ze lijken. Waardoor ik op datgene kom, waaraan ik misschien nog wel de grootste hekel heb: mensen die direct oordelen, zonder te kijken naar de andere kant van een verhaal.

Romy den Otter