John Lennon bril

‘k Gao deurgaons behoedzaom mè m’n spulle om. Zuinig is teveul gezeed, maor ‘k let ‘r wel een bietjie op om ‘t hêêl te houwe. Aal jaere hè ‘k een bril. Nou zijn brille wel dure dinge, mor ok gebruiksvoorwaarepe. Eên keer, soms twêê keer op ‘n dag, poets ik de glaoze op. Glaoze?, kunsstof zôôgezeed. D’n bril die ‘k het is zô zachiesaan nege jaer oud. Sommiges zegge: “Joh dà ‘s hêêl oud voor een daegelijkse bril.” Of ze vraege: ”Doe jij nie aan de mode mee?” “Nêênt, zeg ‘k dan, brillemode doe me niks.” Pas geleeje sting ik m’n bril te poetse en toe gong die kepot. Hêêmel in twêêë. Percies deur de midde. ‘k Zee êêst nog een lêêlijk woord, maor dat hielep nie. Geperbeerd te lijme en dat wier ok niks. ‘k Hà nog een resaarevebril in m’n oto legge. In de lôôp van de tijd zijn m’n ôôge beterder geworre. Minder min, zôôgezeed. D’r mos een nieuwen bril komme.

Aal jaere gao ‘k bij dezellefde brilleboer in de Kaarekbuurt. Die hebbe ommers m’n gegeves. Toe m’n bril naer de gloriao gong was ‘t al haalef vijf gewist. ‘k Wier netjies ontvange deur een aerdige maaid. “Nou”, zêê ze, “ ‘t lôôp al tege vijve, ‘k zal kijke ovve me ‘t êên en aander nog kanne mete.” Ze vroog ok nog wat voor een bril dà ‘k wou. “Een ronde bril.” zee ik, “zeg mor een John Lennon bril.” ’t Maaisie zee: “Wat voor een bril?” Ik zag aan d’r gezicht dà ze ‘t nie snapte. “John Lennon, The Beatles”, zee ‘k nog. “Neeë”, zee ze, “nò nooit van gehoord.” Toen kwam heur baos d’r bij en zee: “Zeker nog te jong om te wete wie de Beatles wazze?” Nou doch ‘k dat de jeugd nog wel zou wete wie de Beatles wazze. Ja, de Rolling Stones, hà ze wel-is van gehoord, ouwe manne die raore meziek maoke. Nou, doch ‘k bij m’n aaige, of dà die herrie van tegewoordig meziek genoemd kan worre. Maor goed, de jeugd het de toekomst, dus hebbe we mekaor maor vriendelijk aangekeke en ‘t daerbij gelaete.

Uit ‘n kast kwam een grôôten dôôs voor d’n dag mè brille die wel een bietjie op John Lennon z’n bril lekende. Vroeger hiettende dat een ziekefonsbrillechie. Rond gekeke in dien dôôs en ja hoor, d’r zat ‘r êêntjie tusse die ‘k wel wou. “Deuze doe ‘k.” “Mò je d’r nie meer perbere?” vroog ze. Daernae wiere m’n ôôge gemete en wà ’k al doch, ‘t wier minder min as wà ’k had. Tien daege levertijd, A ’k m’n nieuwe bril gaot haole neem ik meziek mee, van de Beatles.

Zeun van Sjorse