You can’t always get what you want...

Het afgelopen jaar is toch nog een redelijk goed jaar geweest, want - als we de ‘grote-Sliedrecht-balans’ opmaken – mogen we niet mopperen. Het gaat hier toch prima! Ons innovatieve dorp is voorloper in de warmtetransitie en inmiddels liggen de leidingen in Sliedrecht-Oost onder de grond, aangesloten op wat centrale verwarmingscontainers bij het korfbalveld. Ik moest een keer in de buurt van ‘dat slagveld’ zijn en kan me voorstellen dat het zweet sommige bewoners nu nog uitbreekt als ze een graafmachine zien. Mijn schoonmoeder zaliger zou zeggen “’t mot êêst warre, wil ’t rêêje”, maar – om in haar vocabulaire te blijven – “‘t’is gêên kattepis”.

Komend jaar is west Sliedrecht aan de beurt en krijgen Deltalaan en Crayestein de aanleg van de warmteleiding voor de kiezen. Eigenlijk logisch, want de Crayestein moet toch op de schop vanwege het vrijliggende fietspad en de afsnijding van alle bochten in de weg. Dat is dan mooi gelijktijdig gepland, althans dat lijkt mij logisch, maar ik hoor mijn hiernamaalse schoonmoeder al denken “êêst zien en dan gelôve”!

Ja, het gaat prima, want ook sportcomplex en kleedkamers van onze plaatselijke voetbaltrots werd nog niet afgekeurd om er officiële wedstrijden te spelen. Dat doen ze daar nog steeds met plezier en succes getuige het feit dat Sliedrecht 1 bovenin meedoet en dat er weer veel jeugdteams kampioen zijn geworden. Daaronder ook mijn oudste kleinzoon, die het talent niet van zijn opa heeft en wél goed kan voetballen.

Afijn, ook van de KNVB krijgt het gemeentebestuur meer tijd om nog langer na te denken hoe de nieuwe voetbalvelden ‘over het spoor getild kunnen worden’.
Tom Pauw kon het niet duidelijker zeggen: In maart 2022 zijn er verkiezingen en ook in 2022 hoeven we geen definitief besluit te verwachten. Goedkoper wordt het daar niet van, want wie-o-wie had – in alle naïviteit – ooit verwacht, dat – na zoveel jaren ‘politiek geharrewar’ – de bouwkosten voor een nieuwe accommodatie niet fors gestegen zouden zijn? Misschien maar even met Rotterdam en Feyenoord bellen!

Toch zijn we een mooi dorp, een leuk en gezellig dorp, waar ik graag wil blijven wonen. Stel je voor, dat je gaat verhuizen naar een dorp, waar alles altijd perfect geregeld is, waar alle ‘hondenmensen’ zelf hun hondenpoep opruimen, waar straten niet verzakken, waar ondergrondse leidingen door kaboutertjes ’s nachts worden aangelegd, waar je al je restafval zonder kosten in de vuilcontainers kan dumpen. Waar de jeugd begrip heeft voor vuurwerkoverlast en alleen op oudejaarsavond wat sterretjes aansteekt of een ‘vuurpijltje-zonder-knal’ twee meter de lucht inschiet. Dat was in onze jeugd wel anders!

In zo’n perfect dorp, als het bestaat, zou ik niet willen wonen, want hoe kom ik dan mijn zaterdagochtenden door, waarop ik – met wat ‘hardliners’ – mee ga om wat emmertjes PFAS-grond voor de poort van Chemours terug te storten. Nee, lekker zo’n saai dorp, waar nooit iets gebeurt, waar nooit wat te mopperen valt, waar nooit te zware vrachtwagens te snel en te zwaar over de Stationsweg rijden, waar de kermis gewoon op zondag op het centrale plein in het dorp open is en waar ‘ze’ nooit per ongeluk grond met iets te veel PFOA uitrijden over weilanden in de polder.

Dorpsnamen als Tjietjerkstradeel, Emmercompascuüm, of Breezanddijk, schieten me te binnen, alsmede het mooie, kleine stadje Megen in Brabant. Ik ben er geweest en het verbaasde me hoe zo’n klein stadje hun oude kerken, monnikenkloosters-met-echte-monniken, zusterhuizen-zonder-zusters maar mét biertap, en andere voorzieningen zo mooi weet te beheren. Als dorp hoef je niet per se groter te worden om je cultuur en identiteit te behouden!

Leuk om een paar dagen door te brengen in zo’n stillevend stadje, waar iedereen het met elkaar eens is, doch dan woon ik toch liever in dit fijne ‘baggerdurp’, waar slechts 79 % van de burgers gevaccineerd is tegen corona en 60 % naar de stembus gaat. De overige 40 % staat aan de zijlijn, de helft daarvan uit keiharde kritiek via de ‘social media’ of neemt elkaar de maat, waarmee de maatschappij zeker niet ten goede verandert. Zowel de regering als ons lokaal bestuur maakt zich zorgen om de lage vaccinatiegraad, terwijl ikzelf bezorgd ben over de te lage opkomst tijdens komende verkiezingen Dat kan en moet beiden beter! Blijkbaar vinden Sliedrechters het lastig om zich een eigen mening te vormen en gaan daarom niet naar de stembus. Of ze horen van lijsttrekkers gelikte verhalen, waarvan ze – zonder zelf na te denken - vinden ‘dat is een mooie mening, doe mij die ook maar!’.

Mij lukt het soms aardig om zelf een eigen mening te vormen. Sterker nog, ik laat hem zelfs horen en – nog sterker – ik ga in maart 2022 weer stemmen. Op welke partij blijft geheim, maar stemmen geeft je het recht om er soms ook wat opbouwends over te zeggen. Soms krijg ik kromme tenen van alle primaire en beledigende reacties van mensen, die zich afreageren onder het motto ‘ze luisteren toch niet!”. Ja, en dat laatste is zo, want het is ook logisch, dat bestuurders zich van primaire ‘rotte vis’ reacties niets aantrekken. Dat enthousiasmeert immers niet. Andersom geredeneerd, bestuurders mijden dan alle reacties op social media, zelfs ook de goed bedoelde en onderbouwde aanbevelingen van bijvoorbeeld Johan Lavooi, Koos den Dunnen of die ‘eigenwijze-stukkiesschrijver-in-Het-Kompas’. Dat is jammer en ook dat moet volgend jaar beter!

Nog even en dan is het 2022 met nieuwe hoop, nieuwe toekomst, nieuwe coronavaccinaties en helaas ook nieuwe coronavarianten. Volgens het Griekse alfabet volgen dan - na de Alpha, Delta en Omikron variant, afgeleid van de Griekse ‘O’, komend jaar dus ook de Pi, de Sigma, Tau, Upsilon, Psi en Omega (O) variant. Zo gaan we ‘van Alpha tot Omega’, ofwel van begin tot einde en - volgens Openbaringen 22 - heeft Jezus van Nazareth, wiens geboorte de basis van ons Kerstfeest is, ooit gezegd ‘ik ben de Alpha en de Omega’, oftewel het begin en het einde. Ik ben christelijk opgevoed, maar ben de eerste die toegeeft dat dit ‘jochie’ - ondanks zijn catechisatielessen - absoluut niet de juiste persoon is om dat uit te leggen. Maar toch blijft dat Alpha en Omega in mijn hoofd zitten. Het fascineert me zelfs, want als corona zich blijft door-ontwikkelen tot Omega-variant, dan weet zelfs ik niet meer wat ik moet denken of geloven. Dat laatste weet ik sowieso niet, maar ik geloof zeker niet in toeval. Kortom, wat mij betreft mag/moet die Omega-variant er nooit komen, want dat is nog steeds niet ‘het einde’ van corona. Nee, het einde van corona - of de controle erover - is vaccineren en boosterprikken.

En toen - u kent me als ‘enigszins tegendraads’ - sloegen mijn gedachten op hol. Ik geef toe, ik heb slechts twee hersencellen, maar constateer binnen ons mooie ‘durpie’ een rare tegenstelling tussen ‘vaccineren’ en ‘stemgedrag’. Beiden te laag, waarover gemeentebestuur, inclusief onze nieuwe burgemeester Jan de Vries zich zorgen maakt. Ik ook en zie u in gedachte al de wenkbrauwen fronsen, maar ik leg het even uit: Binnen het gelovige gedeelte van onze inwoners - aardige, lieve mensen - is de vaccinatiebereidheid laag, maar de bereidheid tot stemmen groot. Bij onze niet-gelovige burgers - ook aardige, lieve mensen - is dat juist andersom, dat wil zeggen wel bereid tot vaccinatie, maar op 16 maart naar de stembus, nou dat juist weer niet. Waar gaat het fout? Hoe kun je die twee – allebei aardige – bevolkingsgroepen nader tot elkaar brengen? Simpel, dacht ik: ‘zonder geldige QR code niet stemmen’, maar dat is discriminatie, waarvan ik sowieso forse uitslag onder de oksels van krijg.

Een compromis, of – beter – een handreiking, dus waarom zouden wij, ongelovigen, niet het eerst ‘met de ogen knipperen’. Oftewel, alle mensen, die zich wel hebben laten vaccineren, maar normaliter niet gaan stemmen, móeten dat op 16 maart 2022 juist wel doen. En vervolgens verwacht ik, dat gelovige mensen, die normaliter wel gaan stemmen, zich dan ook allemaal laten vaccineren. Dan zijn en blijven we het mooie en homogene (raar woord in deze context) dorp Sliedrecht, wat we met z’n allen waren, zijn en willen blijven. Dat lijkt me een goed voornemen om samen het – nog onbekende – nieuwe jaar in te gaan!

In dat verband herinner ik me een gesprek over de renovatie én veranderingen van Elektra (ooit ‘De Rosmolen’), waarin ik – met enige humor – zei: Alles prima, maar ik wil in Elektra nog wel gewoon naar ‘Sympathy for the Devil’ van The Stones kunnen luisteren. Best controversieel, maar wel mooi lied om de heropening van De Rosmolen (?) op te luisteren. Ach, dat kan natuurlijk niet, maar – slim genoeg – schreef Mick Jagger zelf een mooi compromis, te weten

You can’t always get what you want, but if you try, sometimes you get what you need!

Dat is een mooie gedachte om het nieuwe jaar mee in te gaan, toch? Kortom, ik wens u een mooi, normaal en vooral gezond 2022 toe ‘and get what you need’!

Joop Keesmaat

Meer weten? Lees dan ons complete Chemours-dossier met al het nieuws en de achtergronden.