Afbeelding
Danielle Zwanink

Echt Sliedrechts - Gevoel

22 september 2022 om 14:17 Column Dossier Chemours Echt Sliedrechts

Er stond een luchtige column klaar maar zo voel ik me niet. Er zit me iets dwars. Mijn collega Joop schrijft regelmatig over Chemours, hij is van de cijfers en de feiten. Ik ben van het gevoel.

Op de oude uitbreiding woon ik met veel plezier. Ik hou van de sfeer en neem het gebrek aan privacy in je tuin en het feit dat er altijd, maar echt altijd, iemand aan het verbouwen is, voor lief. Het enige echte nadeel is eerder genoemd bedrijf.

Let wel, ik ben nergens actief. Chemours is zoals zoveel dingen zijn. Je weet dat er dingen mis zijn, maar zolang je het kunt negeren, heb je er weinig last van. Maar de dag dat ik een filmpje zag over kindslaven die verkocht werden om cacao te plukken, was de dag dat ik besloot alleen chocolade te eten met een keurmerk. Wist ik het dan eerst niet? Zeker wel, maar ik kon het verdringen. Eigenlijk kwam het me niet zo goed uit en vond ik het irritant om over na te denken. Maar zodra ik het filmpje toegelaten had, kon ik het niet meer ‘niet weten’ en moest ik er wat mee.

Er was een bijeenkomst over Chemours, mijn man is er met wat buren geweest. Ik lees de krant en luister naar Joop. Het is niet meer vergelijkbaar met de meuzik die in de nacht om mijn hooft zoemt. Ik kan niet meer mijn dekbed over mijn hoofd trekken en het negeren.

Dit voelt niet goed, integendeel, het voelt alsof er bewust gekozen is om gif te lozen en fijnstof in de lucht te gooien ver bij het eigen het bed vandaan. Want natuurlijk wonen “ze” niet zelf in Sliedrecht.

Mijn gevoel zegt dat het niet normaal is dat twee buurmannen een buurvrouw en mijn buufdin om de hoek kanker gekregen hebben. Van al deze mensen leeft alleen mijn buufdin nog. Is het toeval? Ik heb geen cijfers paraat en het zal ongetwijfeld door sommige partijen zo afgedaan worden. Maar dat is niet wat mijn gevoel zegt.

Mijn gevoel zegt “sluiten die zooi!” Maar daar reageerde Joop ook genuanceerd op “gewoon sluiten” is helemaal niet zo gewoon. Er werken veel mensen (voor het gemak was ik daar aan voorbij gegaan), maar, zo appte Joop: ze sturen mannetjes naar de maan dus moeten ze hier ook de troep kunnen filteren.” Een kwestie van geld waarschijnlijk. En hij benoemde meer, maar daar mag hij zelf over schrijven.

Ik kan mijn gevoel niet meer negeren. Niet nu ik oma hoop te worden en mijn dochter zich zorgen maakt of het wel verstandig is om borstvoeding te gaan geven. En hoe egoïstisch ook, dat was het punt waarop ik actief aangewakkerd werd. Ik ‘moet’ er nu ook iets mee. De eerste stap is deze column schrijven. Geen luchtig verhaal, maar soms moet je naar je gevoel luisteren en ik hoop dat meer mensen dat gaan doen.

Daniëlle Zwanink-Muilwijk

Meer weten? Lees dan ons complete Chemours-dossier met al het nieuws en de achtergronden.

Marjanne Dijkstra

advertentie
advertentie