Blijven schrijven

Omringd door duizenden boeken zit ik. Informatie, kennis en verhalen netjes bijeengehouden door een kaft. Tegenover en naast mij, aan een lange tafel, zitten zeker twintig studenten. Ik zou niet weten waar ze mee bezig zijn, maar ze zien er stuk voor stuk verveeld uit, zo achter hun beeldschermen. Enkele uitzonderingen daargelaten: zij staren kritisch naar hun laptop, hun ogen bewegen snel van links naar rechts. Vervolgens laten ze hun vingers snel en behendig over hun toetsenbord bewegen. Net als ik schrijven zij – geen column denk ik, maar papers, werkstukken, onderzoeken. Zouden zij zich ook weleens afvragen of hun woorden echt ergens toe doen?

Af en toe voel ik me ontmoedigd door al die kennis en informatie om me heen. Al die boeken… Rijen en rijen bont gekleurde kaften, die honderden bedrukte bladzijdes omklemmen. Ontmoedigd raak ik, door alles wat al bedacht en opgeschreven is. Hoe ga ik daaraan nog iets nieuws toevoegen? Misschien is dat niet eens de belangrijkste vraag. Dat is: hoe ga ik iets schrijven dat mensen boeit, dat interessant, mooi of geniaal genoeg is dat het gelezen gaat worden? Iets nieuws beschrijven kan namelijk toch wel, elke dag bestaat uit een reeks gebeurtenissen die allemaal uniek zijn, omdat ze plaatsvinden op een eigen plaats en tijd. Het gaat dus meer om de manier waarop deze gebeurtenissen beschreven worden, de manier waarop een verhaal wordt verteld. Die moet vernieuwend of origineel zijn. Of het verhaal moet uit opvallend mooie woorden en rake zinnen bestaan.

Ik geloof dat het vertellen van verhalen bij mensen hoort. Sommigen zoeken in verhalen of teksten naar kennis en waarheid of naar een manier om het leven in te richten en zin te geven. Anderen lezen verhalen vooral ter vermaak, hoewel niet te ontkennen valt dat we uit veel verhalen een handige les of morele boodschap kunnen halen. Het beschrijven (of afbeelden) van gebeurtenissen, gevoelens en gedachten is een menselijke vanzelfsprekendheid. U heeft hoogstwaarschijnlijk ook weleens een dagboek of schrift gepakt en uw gedachten en gevoelens op papier gezet. Of – heel ouderwets – een brief geschreven. Of het nu wordt gelezen of niet, gewaardeerd wordt of niet, we blijven onze verhalen vertellen, we blijven schrijven. Ook ik zal blijven vertellen en schrijven, zelfs als ik af en toe niet weet wat ik precies wil zeggen.

Romy den Otter