Droomvlucht

Ik lig op een uitgestrekt strand en kijk naar de heldere hemel. De warme adem die ik uitblaas vormt zich tot wolkjes in de koude avondlucht. Ik luister naar de zee. Opeens zie ik een vallende ster. 'Kijk, daar!' Ik wijs met mijn vinger naar boven. 'Zag je hem ook?' Ik draai mijn hoofd naar hem toe en glimlach. 'Nee', zegt hij. 'Ik keek naar jou.' Ik giechel: 'Houd op hoor'. Het is donker, maar zijn ogen zijn helder als de maan, twinkelend als de sterren boven ons. 'Heb je al een wens gedaan?', vraagt hij. 'Nog niet', zeg ik. We kijken allebei weer omhoog. Onze hoofden tegen elkaar, mijn linkerhand in de zijne, mijn rechterhand rustend op mijn buik. Het is stil. Ik hoor alleen de zee, de wind die het helmgras in de duinen laat trillen, een paar meeuwen ergens in de verte, zijn ademhaling.

Dan hoor ik opeens nog een ander geluid. Een irritant geluid. Langzaam besef ik waar het vandaan komt, draai me om en geef een tik op mijn wekker. Nog half slaapdronken werp ik een blik opzij. Half zeven. Ik zwiep met moeite mijn benen over de rand van mijn bed en wrijf met mijn handen over mijn gezicht. Ik zie geen strand, met hier en daar een schelp en plukjes helmgras, maar mijn outfit van gisteren die nonchalant over de stoelleuning hangt. Geen sterrenhemel, maar een wit plafond en een hanglamp. En naast me ligt Streepie, de witte knuffeltijger. Ik kan een diepe zucht niet onderdrukken, schuifel langzaam richting de badkamer en zet de kraan aan. Ik maak van mijn handen een kommetje waarin ik het koude water opvang, dat ik vervolgens in mijn gezicht plens.

De laatste dagen moet ik 's morgens standaard een paar minuten inlassen om bij te komen van mijn ruimtereis naar Mars, mijn klopjacht op een doortrapte president (was het Trump?) of van mijn zware baan als toiletjuffrouw. Nadat ik mijn nachtelijke fantasieën een beetje heb verwerkt, spring ik op de fiets richting werk of de bieb. Daar gaat het dromen gewoon door. Dagdromend vervul ik mijn dagtaken, totdat de lange januarimaand plaatsmaakt voor de februarizon die krokussen doet ontwaken.

Romy den Otter