Raadspraat - Vroeger was alles beter

Algemeen wordt aangenomen dat de meeste mensen niet zo van veranderingen houden. Of dat klopt weet ik niet, maar voor mij gaat dat zeker op. Als kind leefde ik in de veronderstelling dat alles altijd hetzelfde zou blijven. Mijn moeder zou altijd voor me blijven zorgen en mijn vader zou zich, tot in de eeuwigheid, ‘s morgens naar zijn werk begeven en ‘s avonds weer thuiskomen, en zich buiten de kantoortijden slechts af en toe met de opvoeding bemoeien. Liefdevol en een beetje onbeholpen, zoals alleen vaders dat kunnen.

Dat beeld begon te kantelen toen ik rond mijn vijfde jaar ontdekte dat er wel degelijk van alles kan veranderen in het leven. De opa van een vriendje overleed, waarna het voor mijn ouders een hele klus was om op pedagogisch verantwoorde wijze uit te leggen dat dit nu eenmaal bij het leven hoort.

Wat later bleek dat ook mijn vertrouwde leefomgeving veranderde, mijn eigen habitat waarin ik als een vorst op mijn driewieler rondreed. De weilanden tegenover ons huis werden volgebouwd, de toenemende welvaart vulde de eens zo lege straat met blik en bij het oversteken moest ik ineens oppassen voor verkeer en niet meer voor de vijgen die het paard van de schillenboer op straat achterliet. 

De volgende schok werd mij toegediend toen ik, inmiddels een jaar of acht, onder het eten met genoegen vaststelde dat die zes jaar lagere school al aardig opschoot en dat ik dan voor altijd van de kwelling die onderwijs heet verlost zou zijn. De mededeling dat er daarna nog minstens vier jaar een andere school zou volgen kwam hard aan. Ook had ik er geen rekening mee gehouden dat er een moment zou komen dat ik op eigen benen zou moeten staan en misschien zelfs wel werk moest zoeken. Dat werd mij ook meteen verteld.

U ziet het, ik was een behoorlijk naïef en wereldvreemd kind. Maar ja, internet bestond nog niet en ook de zegeningen van Facebook en Twitter waren de mensheid nog onbekend.

En zo struikelde ik voort door het leven, helemaal tot aan mijn pensioen. Dat is nog maar twee maanden geleden en wat ik niet had verwacht is toch gebeurd: regelmatig slaat het verlangen naar vroeger toe. Maar was toen echt alles beter? Meestal vind ik van wel. Toen ik als adolescent ontdekte dat de wereld veel leuker was dan ik tot dan toe kon vermoeden trad het meest linkse kabinet ooit aan, van Joop den Uyl. En bij de eerstvolgende verkiezingen zou de Partij van de Arbeid met 8 zetels in de Sliedrechtse gemeenteraad komen, met 36% van de stemmen. En Ajax won drie keer achter elkaar de Europacup. Ach ja, we worden oud.... 

Ben van der Plas, raadslid PvdA