Oranjegekte

Het zal u niet zijn ontgaan dat half Sliedrecht oranje is geworden. Waar het in eerste instantie mee leek te vallen met de oranjegekte, is het fenomeen op dit moment in alle heftigheid doorgebroken. Wat een WK toch niet allemaal losmaakt in ons. Er is geen ontkomen aan! Of je nou van voetbal houdt of niet….oranje is overal. Complete straten zijn omgetoverd tot WK aanbiddingscampagnes. Vrolijk wapperende vlaggetjes en spandoeken zijn het huidige straatbeeld. Geen supermarkt waar je niet kan sparen voor een oranje hamstertje of een pak op je donders. Je kunt geen winkel inlopen zonder dat je een keur aan oranje-artikelen direct voor het grijpen hebt liggen. Zelfs op de scholen hebben veel kinderen oranje-kleding aan op een speeldag! Mijn dochtertje stond er ook op dat haar “Koningsdag shirt" weer uit de mottenballen zou worden gehaald.

Nu moet gezegd worden dat Nederland het onder de bezielende leiding van ome Louis het tot nu toe niet onverdienstelijk heeft gedaan! Drie potjes achter elkaar op winst is iets waar niemand om heen kan. Persoonlijk hou ik niet zo van voetbal. Bij ons gaat het thuis precies andersom dan in de meeste gezinnen. Moeder kijkt voetbal en vader moppert dat er ook nog wel wat anders op de tv is. Net als bij de meeste gezinnen verliest de niet-voetbalfan de strijd! Ik kijk inmiddels wel uit naar de komende wedstrijd(en) van “onze" ploeg. Met een groep voetbal kijken is gewoon erg leuk en gezellig. Zelf als je er niets mee hebt. Dat kan ook handig zijn trouwens. Van de vijf doelpunten tegen Spanje heb ik er drie gemist, omdat nou eenmaal iemand de bitterballen moet bakken! Uiteindelijk zijn er gelukkig nog talloze hi-def herhalingen uit alle mogelijke hoeken om het doelpunt nogmaals te zien. Tussen de doelpunten door, is iedereen dan wel weer enthousiast over de bitterballen trouwens. Dat dan weer wel.