Woensdag gehakdag en nog meer reklaome

Dà ‘s zôôwat bekant ‘t êêste zinnechie wà ‘k vroeger bij Jan Bakker de slaoger las. Mense atte toe nò nie iederen dag vlees bij d’r praksie. En mè deuze slagzin wier ‘t vollek aangepraot om elleke woendags maor een bal gehak te ete. 

De vollegende ervaering komp van de lêêgere school. Op ‘n dag was ‘t er een hôôp drukte op school. Ik zat op School III in de Oranjestraet. Sund dà ze die school afgebroke hebbe, hij hoorde bij die wijk. Op school mosse we voor dà me naer huis gonge bij ‘t hôôfd van de school langskomme. D’r wiere paksies uitgedêêld waer poejer inzat en daer kò je soep van maoke. 

“Aa je moeder geve, op d’n achterkant van ‘t zaksie staot hoe ‘t mot.” ‘t Was kippesoep. 

Op ‘t paksie sting òk een plaetjie van ‘n kip. Toe ‘t klaor was deej me moeder de kippesoep in een beker. ‘t Was bloedhêêt deur ‘t kokende waoter. Een bietjie blaeze en dan gong ‘t wel. Toe we ’t geproove hadde, zeeje we: ”Dut was nou soep uit ‘n paksie.” D’r zat amper vermecelli in. D’r zouwe òk stuksies kippevlees in hebbe motte zitte, die wazze zô klaain dà je ze gêênêêns zag. 

Vroeger deeje de vrouwe de was mè sunligzêêp en een bietjie sodao. De zêêp wier gerapst tot klaaine stuksies, dan loste ‘t beter op in hêêt waoter. As de was gespoeld wier gong d’r een poppie blaauw bij en soms ôk wel stijsel. As ie schôône laokes op bed kreeg was ‘t net of ie onder een plank lag. In de lôôp van de week wier die plank, ‘t laoke, zachter.

Op een zeker mement kwam d’r waspoejer, Omo. ‘t Zat in een pak. Dat mos òk aan de man, aaigelijk aan de vrouw, gebrocht worre. Reklaome op de radio of tillevisie hà je gelukkeg nò nie. Iederêên had ok nog gêên tillevisie. Daer wor ie tegewoordig mee overspoeld.

In de buurt weunde een gezin waervan de vrouw de was dee met Omo. As ‘t pak leeg was kò je d’r een kaortie uitknippe en daer mos ie een rijmpie opschrijve. Op ‘t kaortjie mos komme: Moeder was aalles ruim in ‘t geurend Omo schuim. D’r was zo gaauw gêên balpen te vinge, die lêênde we ievers  en onderweeg naer de post hè me ’t netjies op ’t kaortie geschreve.  

Of ze wà gewonne hebbe hè ‘k nooit gehoord. 

Zeun van Sjorse