‘n Daegchie vaere

We dêêlde gezellig de taofel met Ad Baotenburreg en z’n vrouw. Ze zeeje aal gaauw dà ze mijn van gezicht konne en ik hullie ok. Hij speult op ’n trekharmonicao bij ’t Baggerkoor. Wà vedder bleek: Ad was vroeger bakker gewist. Ik zee nog tege hum dat ‘r veuls te veul soorte brôôd te kôôp zijn. In hum tijd was t’r wit en taaref, hêêl of haalef, op zaeterdaege krentebrôôd en verempeld mellekwit. Nou hè je bevôôbeld: brôôd mè zaed, mè neute, volkore, ronde harde/zachte brôôjchies, puntjies.

Onderlest wiere in de lekaole krantjies vaertochies naer de Rotterdamse haoves angebôôje. D’r wier kollesaol op gereëgeerd. Met 100 man (mêêst Brijhappers) was de bôôt vol, want korties bij dichies mag nou nie. We mosse om 10 uur afraaize vanaf de Haovestraet, bij de loswal, nou ‘De Schuttevaerkaode’ gehiete, waer vroeger Gerrit van Krimpe aan ’t waarek was. D’r stinge al vroeg loi te trappele om an boord te gaon, meschie om ’t beste pleksie op de bôôt te bemachtige, mor iederêên kreeg ’n vast pleksie voor z’n aaige. D’r was mor an êên kant van de lôôpplank ’n afhaaining, dus oppasse dà je d’r an d’n aandere kant nie aflaozerde. De gesprekke mè veulal grijze/kaole opvaerendes gonge uiteraerd over mankementjies, nieuwe knieë, heupe, pillechies en vraege as: “Weun jij nog op ie aaige”?

Om op de bôôt trug te komme, die was prachtig en hiettende Catherinaoplaet uit Drimmele. Aerdig, hullepvaerdig persenêêl, een baksie met heerlijk appelgebak, een lunch met ’n grôôte kreket en gehakballechies, rôôm- en kunsbutter, kortom we konne ons aaige de boors ete. As ’t zonnechie scheen, zatte me buite, as ’t af en toe spêêtte koiërde we naer binnene, beneeje- of bovedeks. De tocht deur de haoves was meraokels interesant, aal die containers en bôôte. D’r kwamme ok waoterbusse en zandjakkers verbij.

’t Raaisie deej me denke aan de tochies van d’n Historische Verêêniging die jammer genogt al ’n hortie stil legge. D’r was verempeld êên opvaerende die z’n stroppie om had. De mêêstes wete dan wel om wie ’t gaot. ‘k Verdenk hum d’r van dat ie ‘m ‘s nachs ok nog bij z’n pyaomao draogt. Bij ’t aanlegge mosse we wachte op ’n schipper die z’n oto aan boord mos hijse, hij was bepaold ’n boodschoppie weze doen. Aal met aal ’n hêêle aangenaome dag.

[Macky van Leeuwen - de Jong