Echt Sliedrechts - Triviale zaken

Wij Nederlanders zijn kampioen klagen. Over wat er op televisie is, over het kabinet, over de Nederlandse Spoorwegen en ik denk misschien wel met stip op één: over het weer. Met een gematigd zeeklimaat hebben we nu eenmaal milde winters, milde zomers en het hele jaar door regen. Ik heb persoonlijk ook liever krakende vrieskou in de winter en van mei tot en met eind september 25 graden, maar zoals mijn moeder vroeger altijd al zei ‘lieverkoekjes worden niet gebakken’.

Ik geef toe, ik kon me vroeger vreselijk opwinden over van alles. Tot ik vier jaar geleden mijn twee jaar jongere zus verloor. Ze was pas 34 toen ze overleed aan kanker. Een dood die je aan ziet komen, maar een aftakeling die je niemand gunt. Die eerste periode na haar dood deed niets ertoe. Stond ik weer op het schoolplein, bij de zwemles en op mijn werk. En wat deed het er allemaal toe? Voor mij op dat moment niks. Iedereen liep maar te zeuren over onzindingen. Vond ik dan.

Ik werd de koningin van het relativeren, want ja, het kan altijd erger dan de brug die open stond of de trein die je miste. Tevens een gevaar trouwens, dat over-relativeren, want wat ik meemaakte kan óók erger: er zijn landen waar halve gezinnen worden uitgemoord of overlijden aan nare ziektes, dus wat zeurde ik nou?

Maar tijd verstrijkt, verdriet slijt in en ook ik maak me meer dan eens weer druk om ‘triviale zaken’. Iets op mijn werk, of we wel of niet op vakantie zouden kunnen, het feit - zoals u in mijn vorige column kon lezen - dat ik niet binnen bij het afzwemmen van zoon L. mocht zijn en ja, óók over het weer. En dan wil ik wel relativeren, maar lukt het even niet. Twee weken terug viel alles weer even op de goede plek in mijn hoofd. De dood van de veels te jonge Sliedrechtse Gideon, de moord op Peter R. de Vries en de verschrikkelijke beelden van de overstromingen in Limburg, België en Duitsland. En opeens besefte ik weer: ‘triviale zaken’. Ik wens u een fijne (toch beetje droge) en vooral gezonde zomer toe.

Marjanne Dijkstra