Echt Sliedrechts - Bus

Iedereen heeft ‘m wel eens zien staan en vrouwen boven de vijftig hebben er zeer waarschijnlijk enige ervaring mee: de bus van het bevolkingsonderzoek. Ook in Sliedrecht is die met enige regelmaat te vinden. Vanaf hun vijftigste jaar krijgen vrouwen een oproep om hun borsten te laten onderzoeken op de aanwezigheid van borstkanker. Normaal is die oproep om de twee jaar, maar een tijdje geleden was er in het nieuws dat de oproepinterval tijdelijk naar drie jaar gaat. Er is minder screeningspersoneel en de onderzoeken hebben door de maatregelen rondom het coronavirus een tijdje stilgelegen. Begin 2024 hoopt het RIVM dat deze screeningsoproepen weer naar om de twee jaar gaan.

In mijn vorige column stipte ik haar al zijdelings aan: mijn twee jaar jongere zusje die overleed. Ze was pas 34 en ze stierf acht jaar nadat er bij haar borstkanker werd geconstateerd. Zelfs de huisarts deed het in eerste instantie af als ‘dat kan eigenlijk niet op jouw leeftijd’, maar in de loop van de jaren heeft zich bewezen dat veel jongere vrouwen ook te maken krijgen met borstkanker en vaak ook nog agressiever dan bij vrouwen boven de vijftig. Het maakt daarmee helaas hun overlevingskans ook kleiner. 

Hoewel mijn zusje geen drager was van het BRCA-gen - waarbij er verhoogde kans is op borstkanker - werd mij en mijn andere zusje toch geadviseerd om ons vanaf ons dertigste toch jaarlijks te laten onderzoeken. Buiten dat het onderzoek niet binnen de zorgverzekering valt en ik die ruim honderd euro liever aan wat leuks zou uitgeven, is het toch steeds weer spannend. Vorige week was het weer zo ver. Terwijl ik mezelf steeds voor hou dat het ‘gewoon’ een onderzoek is, weet mijn hoofd - en ik ben al geen goede slaper - er op een vervelende wijze raad mee. De nacht ervoor droomde ik over mensen die me verlieten of doodgingen (daar zou ik nog wel eens een goede psycholoog op los kunnen laten) en daar zat ik dan om 8.15 uur (goedemorgen!) bij de Breast Clinic van het Albert Schweitzer ziekenhuis. Het onderzoek vind ik persoonlijk meer ongemakkelijk dan pijnlijk en vooral het wachten op de uitslag (die ik tien minuten erna kreeg) lijkt ellenlang te duren. Maar alles was goed, tot volgend jaar en ik at er een taartje op.

Maar wat ik nu wil zeggen tegen al die vrouwen die nog lang geen vijftig zijn en buiten die onderzoeken vallen waarvan ik vind dat ze veel eerder zouden moeten plaatsvinden: let op jezelf. Let op je borsten. Google is je vriend en je vindt daar prima plaatjes van waar je zelf op kunt letten. Het kan je een hoop leed en verdriet besparen, ook lang voordat je naar die bus mag.

Marjanne Dijkstra