Hôôgtepunte in ’n kaainderleve

’t Begin weer ’n bietjie op gang te komme. Wat hen we toch lange tijd vastgebakke thuis gezete. Nie dà ’k me d’r nie in kon schikke, d’r was wà mijn betrof geen keus. Inente en verzichtig aan doen en daer bleef ’t dan wel bij. Zô langzaomerhand begint ’t leve weer wat los te komme. Dan gaon ok de gedachte trug naer hoe ’t vroeger was. Wà deej je as kaaind in de vekansietijd? Raaisies naer verre streke? Dà was allêên mor weggelege voor kaainder van ouweloi met ‘n dikke portemenee! In mijn gedachte was ’t aaltijd mooi weer, mor dà zal wel de herinnering weze aan de vrijhaaid die je had bij ’t buitespeule. Hinkhokke op d’n dijk, knikkere, vliegere, voeballe op de Kaoi, visse, zwemme en gao zô mor deur.

Gong ie d’r nooit op uit? Nou ja, nie nooit, mor je bleef wel dich bij huis. Op de fiets een ritjie deur de polder. Is ’n keer naer Overdiep. Struine deur de waailande op zoek naer vissies, stekelbaersies, donderkoppies en aander gedierte in de slôôt. Thuiskomme met ‘n nat pak as de slôôt te smal was ingeschat of jouw springkunst minder ver raaikte as ie doch. Vliegere was ’n prachtige tijdsbesteejing. ’Tillegrammechies’ versture langs ’t touw van d’n botwinger naer de vlieger in de verte was aaltijd weer spannend. Jaot, in de schoolvekansies wisse me ons best te vermaoke.

Hôôgtepunte wazze d’r ok, temenste voor die tijd. Een raaisie met d’n bond mee. Daer bedoelde je de ‘vakverêêniging’ và je vaoder mee. Ik herinner me nog goed ’n raaisie naer Hoek van Holland met ’n stôômbôôt. Ik denk dat ’t ‘n ouwchie van de Fop Smit was. Vanuit de haove hêêmel langs Dordt en Rotterdam richting de kust. Voor ’t êêst và je leve zag ie de Noordzêê. Wat ’n waoter en wat ’n grôôt strand! Daer wazze de strandjies langs de Maarewede niks bij vergeleke. Hoelang zal ’t geleeje weze, mor ’t zit nog aaltijd í m’n gedachte!

Laeter wazze d’r ok nog tochies naer de zwemplas Werandao en d’n Efteling in Braobant toe die pas geopend was. Dat wazze sensaosies voor ons en je kò je aaige nie indenke dà je ooit nog is naer ’t buiteland zou gaon. Dà kò je allêênig mor van de landkaort op school. Nou laet de tillevisie aalles vanuit de verste uithoeke zien. Helaos zijn dat nou ok weer vaok beelde van overstrôôminge en oorlogge die me graeg zouwe wille misse!

Bas Lissenburg