Echt Sliedrechts - Klusperikelen deel 4

Hartstikke leuk hoor, al dat geklus. Maar er gaat zo ontzettend veel vrije tijd in zitten. De droom ooit een huis als deze te vinden is inmiddels werkelijkheid. Al was de droom toch iets minder stoffig, vermoeiend en tijdrovend. En tijd is kostbaar. Vooral als de kinderen nog klein zijn en er zoveel meer te beleven is. 

Zoals de kermis. Deze trok namelijk al een aantal keer de volle aandacht van onze kleuters, tijdens de rit van en naar onze klusmissie. Na een hoop gezeur besloten we de laatste dag nog even wat feestgedruis mee te pikken.  

Nu moet ik eerlijk bekennen dat je mij er zelf ook een groot plezier mee doet. Nog steeds word ik als een kind zo blij van de lichtjes, muziek en suikerspinnen lucht. Helaas is de kermis in Sliedrecht niet meer zoals ik mij deze herinner. Groots, meeslepend en op het Winklerplein. Onze koters moeten het doen met een niemendalletje. Een slap aftreksel van wat ooit was, verstopt op de parkeerplaats van het zwembad. Nee de tijd van spectaculaire attracties ligt al een poosje achter ons. 

Al ervoeren die van ons dit toch heel anders. Met grote angst ogen en oren bedekt onder hen handjes betraden ze diep onder de indruk het kermisgedrang.  Zo uitgelaten als ze nog waren op de achterbank van de auto, zo stil toen we daadwerkelijk over de langverwachte luidruchtige kermis liepen. Onder dwang werden er uiteindelijk wat ballen gegooid en kon er nog net een geforceerd glimlachje vanaf bij het bezoek aan de snoepkraam.

Wat een heerlijke pauze van het verbouwen moest zijn, leek uit te monden op een regelrechte ramp.  Terwijl wij volwassenen genoten van dit ontspannen uitje, al lurkend aan een kaneelstok en ondertussen checkend of het budget nog toereikend was voor een schietronde, vroeg de oudste inmiddels met tranen in zijn ogen of we alsjeblieft terug naar het huis konden. 

Ja, het is dus zeker waar. Het verlangen is soms groter dan het bezitten. 

Wordt vervolgd.

Kelly Petrie