eCHT SLYDREGTS

14 augustus 2018 om 15:30

Een fantastische ervaring

In mijn vorige column schreef ik dat ik op reis zou gaan naar Hongarije en Roemenië. Inmiddels ben ik weer terug in Sliedrecht. Helaas, zou ik bijna zeggen, want wat was deze reis een fantastische ervaring. Mede dankzij Timon, Timon, Arda, Thirsa, Eva, Noëlle, Julia, Rachelle, Chantal, Lars, Aron, Joshua en Arie. We hebben als groep veel bijzondere momenten meegemaakt.
We hebben bij verschillende Hongaarse families gewerkt. De huizen waarin zij woonden moesten worden schoongemaakt, de muren gestuukt en geverfd, de vloeren voorzien van een laag beton. Onze groep werd onderverdeeld in verschillende kleine groepjes, zodat iedereen bij een ander gezin kon gaan helpen. Toen ik het huis van het eerste gezin waarbij ik moest klussen betrad, moest ik even naar lucht happen. Wat was het vies! Leefden deze mensen echt zo? Al snel zet je samen met de anderen een knop om en ga je aan de slag. De schuursponzen werden kaal geschrobt, witte doeken kleurden langzaam zwart en de zweetplekken onder onze oksels werden steeds groter. Tussen het werken door werd er ook fanatiek met de kinderen gevoetbald en gedanst. Ik had meteen een klik met Deborah, een meisje van mijn leeftijd dat door iedereen Debbie genoemd werd. Ik vocht haar haren, we stiften elkaars lippen, we dansten en lachten en ondanks de taalbarrière wisten we dat we elkaar begrepen.
's Avonds na het klussen was er tijd voor ontspanning. We praatten met de groep over de dag en speelden spelletjes. We hebben ook nog een avond onder de nachtelijke sterrenhemel geslapen. De matrassen werden massaal naar buiten gesleept en na wat goede gesprekken en het spotten van vallende sterren vielen de oogjes toe. We hadden die nacht gezelschap van een hond en een klein katje, dat ik als cadeau meegekregen had van een vrouw waarbij ik die dag geklust had. We hadden het katje Szia genoemd, dit betekent 'hoi' in het Hongaars. De eerste week in Hongarije was erg intensief, je bent continu bezig en eigenlijk ben je geen moment alleen.
De tweede week spendeerden we in Roemenië, waar de nadruk minder op werken en meer op relaxen lag. We hebben met de groep een berg beklommen, letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt van de vakantie. De reis werd afgesloten met een bezoek aan Praag, waar we nog met volle teugen genoten van elkaars enthousiasme. Eenmaal thuis is het weer even afkicken. Niet meer wakker worden met keiharde muziek en schatergelach, geen vermoeide gezichten op weg naar de wc, geen vette worsten als ontbijt. Ik zal de tijd in Hongarije en Roemenië best nog even missen!

Romy den Otter