Echt Slydregts

24 augustus 2018 om 15:31

Huis en haard

Zoals ik al eerder aangaf zit ik momenteel midden in een verhuizing. Naast het feit dat het daardoor gewoon druk en hectisch is, levert dit ook een aantal "problemen" op. Zo ervaar ik enorme keuze stress bij het bepalen van de kleuren op de muur, het uitkiezen van een nieuwe lamp of het bepalen van de plek voor onze bank. Problemen die uiteraard in het niet vallen bij zaken die we dagelijks op het nieuws voorbij zien komen en die ook steeds zichtbaarder worden in onze veilige kleine gemeente. We kennen de beelden allemaal van grote groepen mensen op de vlucht, mensen die geen huis meer hebben en zich dus al helemaal niet druk kunnen maken welke kleur op de muur zit. Of mensen die stomweg een beter leven zoeken en bizarre tochten afleggen om deze te vinden. Zo worden er mensen gevonden onder vrachtwagens of tussen het landingsgestel van een vliegtuig. Iets wat ik me helemaal niet voor kan stellen dat ik dat ooit zou doen. Hoe wanhopig moet je zijn om zulke capriolen uit te halen? Als ik dit soort dingen lees of op tv zie besef ik steeds weer hoe bevoorrecht ik ben dat mijn bed in dit baggerdorp staat. Ik kan gaan en staan waar ik wil, eten waar ik trek in heb en me druk maken over de inrichting van ons nieuwe huis. Een beetje zoals het wel bekende liedje van René Froger, een eigen huis, een plek onder de zon. Maar dan helemaal happy ;)

Hier moest ik vorige week nog even aan denken toen er in een vrachtwagen op de industrieweg 13 illegalen Eritreeërs aangetroffen werden. Onder het stukje welke ook op facebook werd gedeeld, waren de commentaren niet van de lucht. Jeetje mina zeg wat een ongenuanceerde uitspraken stonden er onder, tenen krommend gewoon. Halverwege alles maar weggeklikt, want ik zat me plaatsvervangend te schamen. Ik snap het heus wel hoor dat mensen zich zorgen maken om alles wat er gebeurd en de veranderingen die dat met zich meebrengt. Want nee, natuurlijk is het geen oplossing dat iedereen die het slecht heeft in de wereld naar Europa kan komen om zich hier te vestigen, daar is de omvang van het probleem simpelweg veel te groot voor. Ik heb dat zelf ook. Ik kan me soms ook zorgen maken over hoe dat straks voor onze kinderen zal zijn en welke problemen zij op hun bord kunnen/zullen krijgen, maar hebben we daardoor een recht om ons op zo'n hatelijke manier te uiten? Kom op zeg een ietsiepietsie meer respect is toch niet teveel gevraagd? Bedenk je de volgende keer voordat je op de knop verzenden drukt alsjeblieft twee keer en besef je zo nu en dan eens hoe geweldig goed wij het hier hebben, in onze eigen huisjes met of zonder haard.

Hannelore van Hamburg