ECHT SLYDREGTS

27 september 2019 om 10:17

Delen in geluk

Sinds kort heb ik naast Sliedrecht nog een andere woonplaats. Doordeweeks fiets ik langs de Utrechtse grachten, loop ik met mijn rugzak vol boeken richting de Universiteit en luister ik naar colleges over Homerus' Odyssee en Vergilius' Aeneis. In het weekend ga ik met mam boodschappen doen en 's zondags drinken we koffie bij opa en oma. Nu ik voor het grootste deel van de week in de stad woon, waardeer ik Sliedrecht meer dan voorheen. Ik moet toegeven dat de levendigheid en het bruisende stadsleven me erg aanspreken, maar dat neemt niet weg dat ik toch elke vrijdag weer gelukkig met mijn gammele fietsje over de Stationsweg rijd.

Afgelopen week was een Duitse vriendin bij mij op bezoek. Ik had haar in Wenen leren kennen en was na die tijd al eens bij haar geweest in Duitsland. Nu was de beurt aan mij om te laten zien waar ik woon en leef. Mijn vriendin was overweldigd door de hoeveelheid fietsers, verbaasd over Nederlandse eetgewoonten (de kroket zouden ze ook in Duitsland moeten introduceren, maar wie eet er nu patat met appelmoes?) en onder de indruk van het Nederlandse landschap. Zondag nam ik haar mee op de fiets naar de molens van Kinderdijk.

Met de zon in ons gezicht en een picknickkleedje onder de snelbinders reden we door de polder richting het Unesco Werelderfgoed. We vonden een mooi plekje aan het water en genoten van onze toastjes met brie, druiven en amandelen. Losse flarden van zinnen in verschillende talen drongen maar half tot me door terwijl ik staarde naar een voorbijvarende boot met toeristen. Iedereen op het bootje komt vanuit een ander deel van de wereld, bedacht ik me, en zij zijn nu hier in Nederland. Het land waar ik ben geboren en ben opgegroeid. Maakt het uit, dacht ik, waar je vandaan komt en waar je woont? Uiteindelijk is toch elk dorp, elke stad, elk weiland en elke weg mooi. Maar als je niemand hebt om mee in het dorp te wonen, mee door de stad te lopen, langs het weiland te fietsen en de weg te bewandelen, gaat zoveel schoonheid verloren. Ik keek opzij naar mijn vriendin en dacht aan de gezellige ochtend met mijn familie. Wat is er beter dan samen te lachen, te delen in geluk.

Romy den Otter