Een hele normale, bijzondere puber

27 september 2007 om 00:00 Nieuws

uZie ook www.MySpace.com (zoeken naar Authophyte) en www.havovoormuziekendans.nl.

SLIEDRECHT - Er is een foto waarop de nu dertienjarige Dylan Viset, als baby achter de piano zit. En dit typeert de New Generation Rock, Metal en gamesfan. Al heel jong werd hij geboeid door pianomuziek. Toen hij zeven jaar was, kreeg hij de eerste pianolessen en inmiddels zit hij in de tweede klas van de ‘Havo voor Muziek en Dans’ in Rotterdam. Sinds kort heeft hij zijn eigen (school)bandje: Autophyte. Ook in onze omgeving heeft men Dylan al kunnen zien optreden. In maart maakte hij deel uit van de Solistenband die optrad tijdens Sliedrecht Blues in de Lockhorst. Met dezelfde band, maar dan onder de naam Artists Anonymous speelde hij onder meer ‘Many Rivers to Cross’ tijdens het zomerfeest in Gorinchem op 2 september. Zijn shirt waarop staat ‘Vandaag geen handtekeningen’ laat zien, dat enig gevoel voor humor Dylan niet vreemd is. Maar echte sterallures zijn niet te bespeuren. ,,Omdat ik al zo jong geïnteresseerd was, is mijn vader op zoek gegaan naar een pianoleraar. Het is Jan van Leeuwen geworden, die hier heel dichtbij woont, wat wel makkelijk was. Ik heb vier jaar les van hem gehad.” Sinds vorig schooljaar zit Dylan op de ‘Havo voor Muziek en Dans’, de enige school op dit gebied die er in Nederland is. Wat wel iets zegt over het niveau en de perspectieven van de toen 11-jarige. ,,Ik zit in een muziekklas, maar er zijn ook dansklassen. Behalve het gewone Havo-programma krijgen we vijf uur muziekles per week. Vier uur theorie en een uur pianoles. Daarnaast wordt er van je verwacht dat je een uur per dag thuis pianospeelt. De dansklassen krijgen twaalf uur dans op school, omdat het in hun geval wat moeilijker is, thuis te oefenen.” Er zitten ongeveer 200 leerlingen op deze Havo, die in hetzelfde gebouw zit, als het Conservatorium. Het geheel bestaat uit negen verdiepingen, waarvan vier etages met studio’s. Al tijdens zijn eerste bezoek aan deze school was Dylan onder de indruk van de kamertjes met de vleugels en andere muziekinstrumenten. Buiten de lestijden is het mogelijk met een schoolpasje zo’n ruimte te reserveren. En dat is waar Dylan samen met Bas van Holt (gitaar) en Theo van Leiden (drums) regelmatig repeteert. Autophyte is een plantje dat voor zijn eigen voedsel zorgt. ,,Wij willen spelen voor ons eigen brood.” Ze spelen alternatieve Rock, met wat andere invloeden, staat er op internet in het Engels op te lezen. Dylan omschrijft het als volgt: ‘New Generation Rock zoals van Wolfmother maar ook oude nummers van bijvoorbeeld Santana’. Daarnaast behoort Metal tot de voorkeuren van de bandleden. Ze hebben al een eigen nummer gemaakt met de werktitel: ‘People. Help me’. Op 9 september speelden ze tijdens een cultuurdag in Hellevoetsluis en ze traden op in Brielle. Er is hen beloofd, dat ze volgend jaar mogen spelen op het popfestival ‘Brielle Brult!’ Ouders Loes en Cees Viset lijken het interview wel vermakelijk te vinden. Loes: ,,Wat ik grappig vind, is dat Dylan echt kan genieten van muziek. Met zijn klas ging hij een keer naar een uitvoering van het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Toen we hem daar na afloop ophaalden, gaven veel van zijn klasgenoten aan het saai gevonden te hebben, maar Dylan zei: ‘Ik was ontroerd’. Voor Dylan ligt er heel veel emotie in muziek.” Thuis speelt Dylan meestal op het keyboard dat op zijn eigen kamer staat. De piano beneden is hem eigenlijk wat te oud ‘uit 1903 of zo’ en hij is een toon lager gestemd dan gebruikelijk. Maar wie denkt dat de scholier het liefst voor elektronisch gaat, heeft het mis. Een gewone piano, maar dan een nieuw exemplaar heeft zijn voorkeur. Op de achtergrond lachen zijn ouders maar eens wat. Gevraagd naar Dylan’s toekomstplannen geeft hij het volgende aan: ,,Van klas twee naar drie en van drie naar vier moeten we overgangsaudities doen. Als dat lukt dan begin ik aan de voorbereiding voor het Conservatorium, want daar wil ik heen.” Dylan houdt, net als veel van zijn leeftijdsgenoten, erg van computergames. Niet alleen het spel boeit hem, maar ook de gebruikte muziek. Loes: ,,Ja ’t is een normale puber hoor, heus niet eentje die altijd achter de piano zit. Soms hoor ik hem boven priegelen met die spelletjes. Even later komt hij naar beneden, gaat achter de piano zitten en speelt het na: ‘Moet je nou eens horen, ma’. Dylan hoopt later van het componeren van muziek voor games en films zijn beroep te kunnen maken. “En van het spelen in Autophyte, natuurlijk.” Dylan Viset voor zijn piano ‘uit 1903 of zo’.