‘Mooiste moment is het applaus’

6 december 2007 om 00:00 Nieuws

Een enorme giraffe kijkt nieuwsgierig over het hek heen. Vier grote tijgers liggen te genieten van het zonnetje. Toeschouwers kijken verwonderd naar de bijzondere beesten. Voor de Duitse Sarah is het allemaal heel gewoon. Als de blonde circusdochter het over haar leven in het circus heeft, beginnen haar ogen te stralen. ,,Het wonen in een huis is niks voor mij, ik moet altijd verder reizen. Het circusleven is spannend en altijd anders. De vrijheid die ik heb trekt mij erg aan.”

Sarah Zinnecker: acrobate bij Belly Wien SLIEDRECHT - Aan het leven in een huis moet ze niet denken en de gedachte aan een ‘normaal’ leven doet haar gruwelen. Sarah Zinnecker is 21 jaar en acrobate in circus Belly Wien. Als dochter van het directie-echtpaar woont zij al haar hele leven op het circusterrein. Het verhaal van een gewoon meisje met een ongewoon leven.

Door Jilke Tanis

Sarah, die samen met ongeveer 25 andere familieleden op het circusterrein woont, vindt het dan ook niet erg om na het verblijf van een paar weken in een bepaalde plaats weer verder te trekken naar een nieuwe standplaats. Tijdens het verblijf in een stad of dorp komt Sarah alleen van het terrein af om boodschappen te doen of de reclame voor het circus te regelen. Verder is ze druk met het hectische circusleven. Jammer vindt ze dat niet. ,,Het is heel normaal voor mij om altijd hier te zijn, ik ken het niet anders. Ik heb ook nooit het gevoel dat ik weg wil, dat hoeft van mij niet.”

Op haar vijfde jaar trad Sarah voor het eerst op in het circus van haar ouders. Ze deed dit op een pony, met een act die ze leerde van haar moeder. Na dit eerste optreden zouden er vele volgen. In de loop der tijd leerde Sarah zichzelf steeds meer aan. Tegenwoordig werkt de Duitse als acrobate, doet ze kunsttrucjes op haar paard en is ze verantwoordelijk voor de reclame voor het circus. Niet alleen Sarah, maar ook haar ouders, broers en zussen hebben een taak in het circus. Haar vader werkt bijvoorbeeld met de tijgers en haar moeder zit, naast allerlei andere taken, achter de kassa. Tijdens een show treedt Sarah drie keer zo’n vijf à zes minuten op. Het doen van een act is voor de 21-jarige niet spannend meer. ,,Vroeger was ik heel nerveus als ik moest optreden, maar nu ben ik het gewend en vind het heel normaal.”

,,Het mooiste moment tijdens een voorstelling is voor mij het applaus aan het eind van de show. Dat is waar ik het allemaal voor doe. Alles begint te kriebelen, ik voel me heel goed dan.” Tijdens een voorstelling gaat er ook wel eens iets mis. ,,Vroeger ben ik eens van mijn paard gevallen, waardoor ik een spier in mijn been scheurde. Ook ben ik eens uit de lucht op mijn hoofd gevallen. Maar gelukkig gebeurt zoiets maar heel af en toe en gaat het eigenlijk altijd wél gewoon goed.”

Met het circus komt de 21-jarige Sarah in heel Europa. Duitsland, Belgie, Nederland: overal treedt de familie Zinnecker op. Sarah vind het leuk om zoveel te reizen. ,,Ik vind het mooi om steeds andere plaatsen te zien. Ons circus komt uit Duitsland, maar we zijn nu voor het vierde seizoen in Nederland en dat bevalt nog steeds goed.” Het hele jaar door trekt Belly Wien van plaats naar plaats, behalve in de winter. ‘In het winterseizoen houden we twee maanden pauze. Dan worden de wagens geschilderd, de dieren verzorgd, wordt er getraind en leren we nieuwe acts.”

De winter was ook het seizoen waarin Sarah eindexamen deed voor de middelbare school. Haar schoolperiode verliep niet zoals die van een gewone leerling. Sarah moest als circuskind namelijk elke week naar een andere school, omdat het circus ook steeds verder trok. ,,Het was soms wel moeilijk om steeds naar een andere school te gaan, vooral omdat ik overal opnieuw moest beginnen. Overal waren ze met andere stof bezig en overal leerde ik wat anders. Mijn schoolperiode was daarom soms best zwaar, maar ik ben er doorheen gekomen.” Hoewel ze tegenwoordig bijna geen tijd meer heeft om contacten met vriendinnen te onderhouden, deed ze dit tijdens haar schoolperiode door het schrijven van brieven. Het zusje en broertje van Sarah gaan tegenwoordig naar een rijdende school die met het circus meereist.

Op de vraag hoe Sarah de toekomst ziet, blijft het even stil. ,,Het gaat niet zo heel goed met de circusbranche. In Nederland worden de voorstellingen beter bezocht dan in Duitsland, maar ook hier loopt het bezoek terug.” Toch ziet Sarah de toekomst zeker niet somber in. De acrobate blijft hopen dat haar grote droom ooit nog eens werkelijkheid zal worden: een eigen circus runnen: ,,Het lijkt me fantastisch om directrice te worden van mijn eigen bedrijf.”