‘Alles bevroor door de extreme koude’

10 april 2008 om 00:00 Nieuws

Een groter verschil is bijna niet denkbaar: blauwe luchten en witte wolken als teken van de ontluikende Hollandse lente of een kale, witte en troosteloze omgeving die er 300 dagen van het jaar hetzelfde uitziet. Na een vliegreis stapte dominee Van der Zwan een aantal dagen geleden van de ene realiteit in de andere. Samen met een tweetal andere Nederlanders bezocht de predikant tien dagen lang de provincie Taymir in Siberië. Terug in Nederland vertelt de dominee over zijn ervaringen in het koude Noorden.

SLIEDRECHT - De Sliedrechtse dominee Van der Zwan verruilde zijn pastorie tien dagen voor de toendra van Siberië om een bezoek te brengen aan een Russische evangelist. ,,Wat mij getroffen heeft is dat er in zo’n oord, waar je eigenlijk niet kunt leven, mensen zijn die de roeping voelen juist daar te gaan wonen om te evangeliseren.” Door Jilke Tanis

Waarom Siberië?

,,Het zendingsdeputaatschap van de Christelijke Gereformeerde Kerken steunt, in samenwerking met de stichting Friedensstimme, het levensonderhoud van enkele evangelisten in Siberië. Omdat ik deel uit maak van dit deputaatschap, mocht ik een bezoek brengen aan de man die wij het meeste steun bieden: evangelist Oleg Ljoebitsj.Deze evangelist woont met zijn gezin in een flat in Norilsk, één van de twee grote steden van Taymir. Doel van onze reis was allereerst een kennismaking met de Russische broeders en hun leven in Siberië en anderzijds wilden we op deze manier de mensen daar een stukje bemoediging schenken.’

Wat heeft u tijdens deze reis precies gedaan?

,,De eerste en laatste dagen van onze reis brachten we door in de Norilsk, de tussenliggende tijd hebben we bezoeken gebracht aan mensen die op de toendra wonen. Zo trokken we met sneeuwscooters en twee sleeën naar de inheemse bevolking, zodat de evangelisten deze mensen konden vertellen van God.

Door de bewoners van dit verlaten gebied werden we erg gastvrij ontvangen. Eén van de bijzondere momenten tijdens de reis was het overnachten in een tent van één van de families die op de toendra leven. Overdag wordt zo’n tent, die gemaakt is van rendiervellen, goed verwarmd door een gietijzeren kachel in het midden van de woning. Rond middernacht ging deze kachel echter uit en zodoende lagen we even later met twaalf mensen in een kring dicht tegen elkaar aan, om nog een beetje warmte te krijgen. En zo brachten we ook de nacht door, liggend op de rug, onder een laag rendiervellen. Ik moet zeggen dat het geen pretje is om in het aardedonker, midden op de toendra te overnachten in een tent met twaalf mensen en vijf poolhonden. Het is werkelijk onvoorstelbaar dat er mensen zijn die jaar in jaar uit op deze manier leven.”

Geen mens die ooit naar Siberië op vakantie gaat. Is het echt zo erg daar?

,,Het is voor ons Nederlanders niet voor te stellen hoe het is om te leven bij temperaturen die kunnen teruglopen tot zo’n veertig, vijftig graden onder nul. Al vrij snel tijdens de reis kwam ik er achter dat je je handschoenen niet langer dan een minuut uit moest doen, wilde je niet dat je handen bevroren. Werkelijk alles bevroor onder de extreme temperatuur, zo ook het gezicht en de vingers van de mensen op de sneeuwscooter. We hebben zo’n vijf dagen al reizend doorgebracht, waarbij er dagen waren dat het twaalf uur duurde voordat we bij een tent arriveerden.”

Twaalf uur op een slee, hoe is dat?

,,De temperatuur in de slee was niet minder koud dan erbuiten, maar gelukkig zorgde het zeil dat over de slee getrokken was ervoor dat de wind buiten gehouden werd. Toch is het best heel zwaar om constant in dezelfde houding op een slee te zitten die geen vering heeft en daardoor voortdurend hard op en neer gaat. De lange uren op de slee doen mentaal erg veel met je. Geestelijk raakte je op een gegeven moment echt in een dip door wat je lichaam te verduren had. Eén van de dieptepunten van de reis was dat we verdwaalden in een sneeuwstorm. Toch merkte ik dat juist op die momenten dat de reis moeilijk was de Heere duidelijk liet zien dat Hij er was. Als mens kun je je vreselijk nietig voelen op die grote, eindeloze toendra waar soms de dichtstbijzijnde tent honderd kilometer verderop is, maar God gaf op de vele gebeden echt rust en vrede in het hart.”

Wat is u het meest bijgebleven van deze reis?

,,Wat mij getroffen heeft is dat er in zo’n oord, waar je eigenlijk niet kunt leven, mensen zijn die de roeping voelen juist daar te gaan wonen om te evangeliseren. Hier in Nederland heb je als dominee ook een hele taak, maar ik zal minder gauw klagen over zoiets als de werkdruk als ik bedenk hoe de evangelisten in Rusland moeten leven.

Wat ik ook heel mooi vond is de verbondenheid die christenen in Siberië met elkaar hebben. Hoewel er geen actieve vervolgingen meer zijn, is het in Rusland nog steeds moeilijk om christen te zijn en toch zie je dat de mensen daar juist erg open staan voor het Evangelie.’

Een andere bijzondere gebeurtenis was voor mij het bezoek aan de meest noordelijke christelijke gemeente van de wereld. In de kerk heb ik het wel eens over de uitersten van de aarde waar het Evangelie verkondigd wordt, maar nu heb ik letterlijk aan een van de einden van de ‘olievlek’ van Gods Koninkrijk gestaan. Ondanks mijn huis-tuin-en-keuken-Russisch, was het mooi om met de mensen uit Siberië te communiceren en te spreken over God.”

:Op onze website www.kompassliedrecht.nl zijn meer foto’s te vinden van de barre reis van dominee Van der Zwan.