Ismalieten

Ja hoor, als je zo’n woord als titel voor je column wil gebruiken, komt er door toedoen van Microsoft direct een rood golvend streepje onder te staan om aan te geven dat je een typefout hebt gemaakt.

Ik heb gelijk via de rechtermuisknop “alles negeren”gebruikt en het woord, zonder golfje, laten staan.

Laatst wandelde ik op mijn gemak door het centrum van Sliedrecht, oké, dit heet eigenlijk voetsurveillance, maar soms voelt het als wandelen.

Bij een paar bekenden van mij, stopte ik en maakte even een kort praatje over het feit dat eindelijk de zon zich weer eens een paar dagen had laten zien en dat de wereld er dan toch een stuk mooier uitziet.

Na het leuke praatje, kwam er een, wat oudere, Turkse meneer naar mij toegelopen.

Ik herkende deze meneer als degene die ik al eens van advies had voorzien over een bekeuring die hij, volgens hemzelf, uiteraard niet had verdiend.

Er ontstond een leuk gesprek tussen deze man en mij over van alles en nog wat, maar het meest ging het over het feit dat hij de bekeuring uiteindelijk niet had hoeven betalen van de rechter. Zijn dank voor mijn advies was welgemeend.

Aan het einde van dit gesprek vervolgde de man zijn weg.

Op het moment dat ik ook weer verder wilde “surveilleren” zag ik een oudere dame op mij afkomen, haar wijsvinger op mij gericht om aan te geven dat ze iets van mij wilde.

Ik sprak haar aan met: “goedemiddag mevrouw, wat kan ik voor u betekenen?”.

“Die vent waar u net mee stond te praten, dat is toch een Turk?”

Enigszins verbaasd door de vraag antwoordde ik haar dat dit klopte.

Nu sta ik normaal gesproken zelden of nooit met mijn mond vol tanden, maar het antwoord dat ik vervolgens van deze “dame” kreeg, was wel goed voor zo’n moment.

“Oh”, zei ze, “ Die komt dus uit Turkije en daar wonen allemaal ISMALIETEN, en volgens

mij zijn dat niet van die bestes”

Ik heb het niet zo geleerd, maar toch heb ik deze dame ietwat kribbig geantwoord.

Ik heb haar verteld dat ik deze mening absoluut niet met haar deel en dat ik de meeste islamitische mensen die ik ken juist heel prettige mensen vind.

Zij deed nog een poging haar mening aan mij op te dringen maar dat heb ik afgekapt.

Na een even kribbig “tot ziens”, liep ik weg.

Kennelijk had de turkse man mijn ontmoeting met deze dame aangehoord, hij stond vlak bij mij toen hij mij de hand drukte en zei: “tesekkur ederim!”

Achteraf bedacht ik mij dat het kapsel van de dame in kwestie wel heel slecht geblondeerd was en dat haar tongval een beetje Zuid-Nederlands klonk.

Jack van Beest

Buurtagent Sliedrecht centrum