‘Vader was de bindende factor’
16 oktober 2008 om 00:00 NieuwsBezoekers die onafhankelijk van elkaar even binnenlopen, blijken al snel hier of daar een familieband te hebben. Soms waren de opa’s vrienden dan wel collega’s van elkaar. In ieder geval werkten ze in de baggerindustrie. Vaders die overzee werkten, waren vaak lange tijd van huis. De expositie ‘De Groeten van Pa’ laat iets zien van het contact dat ze met het thuisfront hadden. Dirk van den Bos was één van deze baggeraars. Hij werkte vanaf zijn zestiende levensjaar in de baggerindustrie tot zijn vijfenzestigste. ,,Hij wilde toen nog wel door”, vertelt zijn dochter, ,,maar dat mocht niet meer. Na zijn pensionering liet hij vaak de jongere baggeraars bij zich komen. Hij liet hen dan de verhalen vertellen en hij schreef ze op. Vaak zelf in rijmvorm.” Dirk van de Bos werkte onder andere in Zeeland, Engeland, Frankrijk, Curaçao en in Koeweit. Later schreef hij veel van zijn ervaringen op. Het Sliedrechts Museum laat hier stukken van zien. ‘…Mijn belevingen in Engeland. Ik was amper thuis of ik moest weer weg. Op zondagmiddag kwam ik thuis en moest op dinsdagmiddag weer weg. Het kwam alles zoo onverwacht; dat zulke onverwachte opdrachten ‘maar heel moeilijk’ overkomen. Deze keer moest ik naar New Castle...’
Door André Visser
Voor de oorlog en in de oorlog was er weinig werk, kan de Hardinxveldse zich nog herinneren. ,,Er was weinig werk en een dag verliep in een normaal ritme. Als er geen werk was, was vader ook wel thuis. Ik ging zelf naar de lagere school, daarna ben ik thuis moeder gaan helpen in de huishouding. Op mijn achttiende ben ik gaan werken in een naaiatelier.” Haar vader heeft een grote betekenis in haar leven gehad, vertelt ze. ,,Vader hielp met het schoolwerk. Hij was zelf niet hoog opgeleid, maar hij ondersteunde me altijd veel met rekenen en schrijven. Ook hielp hij jongens hiermee op het schip. Op het schoolschip, zo noemden ze dat. Vader was de bindende factor in ons gezin. Toen hij weg ging, was dat heel erg triest.” Aan die situatie wende je ook niet, geeft de baggeraarsdochter aan. ,,Die twee jaar was het gewoon saai. Alles draaide om vader. In de oorlog met bombardementen kroop ik bijvoorbeeld altijd bij mijn vader. Hij gaf je het gevoel dat je veilig bij hem was.” Mevrouw Van Houwelingen kan zich nog wel herinneren dat haar vader spullen opstuurde. ,,Hij stuurde soms pakketjes met eten, blikjes worst bijvoorbeeld. Maar ook confectiekleding of lappen stof.”
Dirk van den Bos was breed georiënteerd, geeft zijn dochter aan. ,,Op zijn vijfenvijftigste heeft hij nog examen gedaan. Op vrijdagavond ging hij naar school en hij slaagde met vlag en wimpel. Maar hij was ook menselijk. Hij had belangstelling voor kinderen en de mensen om hem heen.” De periodes van drie maanden dat hij weg moest naar Engeland en Frankrijk waren kort in die tijd. Toen Van den Bos terugwam uit Curaçao ging ‘ging figuurlijk de vlag uit’, vertelt mevrouw Van Houwelingen. Vanaf dat moment was hij weer een tijd lang ieder weekend thuis, al werd hij ook soms in het weekend opgeroepen.
De tentoonstelling De Groeten van Pa is nog tot 1 november te bezichtigen in het Sliedrechts Museum, op woensdag en zaterdag van 14.00-17.00 uur.
