,,Geschrokken? Krokodillentranen!’’

25 november 2009 om 00:00 Nieuws

SLIEDRECHT - Donderdag 19 november stond E.M. terecht voor inbraak in twee woningen aan de P.A. de Genestetstraat en een poging tot inbraak in een huis aan de Rivierdijk. Vier maanden eerder joegen hij en zijn twee maten me de stuipen op het lijf door ‘s nachts door het toiletraampje naar binnen te kruipen. Op zoek naar geld en sieraden…

Jilke Tanis

Het was een klein persberichtje, in het Kompas, ergens in juli. Mannen aangehouden na inbraak. In het bericht wordt verteld dat de politie in de nacht van zaterdag 17 op zondag 18 juli twee aanhoudingen heeft verricht na een woninginbraak aan de Genestetstraat. De inbrekers werden tijdens hun actie overlopen en reden met hun auto weg richting de N3. Na een ‘wilde’ achtervolging werden de mannen in Papendrecht gearresteerd.

Een van die mannen is de 20-jarige E.M. uit Dordrecht. Eerder die avond, lang voordat hij in de cel zou belanden, was hij door zijn vriend M. overgehaald om op rooftocht te gaan in Sliedrecht. Samen met nog een maat, Z., kwamen de jongens terecht in de Genestetstraat. Het moet rond 01.00 geweest zijn toen ze langs een hoekhuis kwamen en concludeerden dat daar niemand thuis was. Z. en E.M. bleven volgens E.M. op de uitkijk staan, terwijl M., gewapend met een schroevendraaier, via de achterkant van het huis naar binnen glipte en een fotocamera, een portemonnee en autosleutels meenam. Wat M. echter niet wist is dat de bewoners van het huis gewoon thuis waren en nietsvermoedend doorsliepen terwijl hun bezittingen gestolen werden. M. ging er met de goederen vandoor en analyseerde in de auto met zijn twee maten de buit. Hoewel E.M. geweten naar eigen zeggen al een beetje begon te spreken, had M. de smaak te pakken en ging de tocht gewoon verder. Onderweg gooide M. achteloos de gestolen autosleutels in de sloot, ,,die Skoda was niet mooi genoeg.’’

Doelwit nummer twee was een ander hoekhuis aan de Genestetstraat. Volgens E.M. had M. het idee dat de mensen van dat huis ook op vakantie waren. Eerste tegenvaller was echter dat alle luiken dicht waren en slechts het piepkleine wc-raampje als ingang restte. Dit raampje stond op een kiertje en dat was voor M. reden genoeg om te proberen door dat kleine gat naar binnen te kruipen. E.M. ging naar eigen zeggen ergens op de uitkijk staan en hoorde alleen ,,iets breekbaars vallen’’ toen M. naar binnen kroop.

En dat is het gedeelte van het verhaal dat ik wakker schrok. Dat ik uit mijn slaap gerukt werd door een gigantisch glasgerinkel. Mijn ouders waren net een dag op vakantie en ik was alleen thuis. Een paar tellen daarna hoorde ik niks meer en net toen ik weer op een oor lag, brak beneden de oorlog uit. Ergens sloeg een deur, viel iets om en last but not least kwam er iemand de trap op, naar boven. Nog altijd versuft door de slaap dacht ik dat ik me wellicht vergistte, maar in een opwelling belde ik naar vrienden die iets verderop woonden. Of ze toch maar even wilden komen kijken. Vanaf toen ging het snel. Toen bleek dat het licht in de woonkamer aan was en de oplettende buurman een auto weg had zien rijden, stond binnen no time de politie op de stoep om alles te regelen. M. bleek bij binnenkomst een vaas omver gestoten en beneden en boven de kasten doorzocht te hebben. Terwijl de politie adequaat haar werk deed en de schade opname, hadden E.M., M. en Z. intussen nog een poging gedaan om bij een huis aan de Rivierdijk in te breken. Nadat ze daar een alarm hoorden, kozen ze eieren voor hun geld en sloegen op de vlucht. Zonder geld en sieraden overigens, want bij ons viel niks te halen. Na een korte achtervolging werden twee van de drie mannen alsnog gepakt en later werd ook de derde verdachte gearresteerd.

En nu, vier maanden later, wordt E.M. nog altijd achtervolgd door die stomme daad in juli. In de rechtbank van Dordrecht verklaart E.M. dat het een domme actie was om te gaan inbreken. Hij zegt geschrokken te zijn toen hij hoorde dat er mensen thuis waren. ,,Ik vind het wel erg en zou het begrijpen als die mensen zich nu minder veilig voelen thuis.’’ Terwijl de rechter hem wat vragen stelt, kijkt E.M. af en toe met een schuin oog naar de tribune waar de ‘slachtoffers’ zitten. Ik weet niet zo goed of ik nu woest moet kijken of maar moet glimlachen naar die inbreker. Het lijkt me toch best vervelend om zo lang opgesloten te zitten.

E.M. stond trouwens niet alleen terecht voor medeplichtigheid aan de inbraken, maar ook voor cocaïnebezit. De Officier van Justitie noemt het irritant dat E.M. gedurende de rechtszaak doet alsof zijn neus bloedt. Hij noemt de inbraken wettelijk en overtuigend bewezen en zegt dat er sprake is van nauwe en bewuste samenwerking tussen de drie mannen. Dat E.M. zegt geschrokken te zijn van het feit dat er mensen thuis waren, schaart hij onder ‘de categorie krokodillentranen.’ ,,De verdachte toont geen enkele oprechte erkenning van schuld.’’ De Officier eist zes maanden gevangenisstraf en 169 euro schadevergoeding voor de bewoners van het eerste huis. Op 3 december doet de rechter uitspraak. Rond die tijd staat ook M. terecht. Tot die tijd wacht E.M. af of hij de cel in moet. En wij? Wij hebben maar een tralie voor ons toiletraampje laten zetten. Uit medeleven...

advertentie
advertentie