Het Kompas kijkt binnen bij … B&B Jasperina

9 december 2009 om 00:00 Nieuws

SLIEDRECHT - Sinds 2002 namen al heel veel mensen een kijkje bij B&B Jasperina aan de Kerkbuurt en ze bleven nog slapen en ontbijten ook. Toch zullen er Sliedrechters zijn die het ontgaan is dat we een gecertificeerde bed and breakfast binnen de dorpsgrenzen hebben. Een reden voor Het Kompas om binnen te gaan kijken bij Jasper en Ina van ’t Verlaat. Ouderen kennen het statige pand aan de Kerkbuurt dat gebouwd werd in 1898 nog als het huis van dokter De Meer die er praktijk hield van 1936 tot 1956: “De dokter die kiezen trok zonder verdoving.” Daarna had de familie Meijer er een hoveniersbedrijf aan huis met kassen in de tuin. In 1988 kochten Jasper en Ina de woning en trokken er na heel wat opknapwerk met hun drie kinderen in. Toen de laatsten uitgevlogen waren en Jasper met pensioen ging begon het echtpaar met B&B Jasperina.

Door Margreet Strijker

Ina: ,,Het huis was totaal uitgeleefd. Alleen de woonkamer hebben we niet hoeven verbouwen.” De ruime, lichte en hoge huiskamer ter linkerzijde van de voordeur is sfeervol ingericht met precies de soort meubelen dat je in een dergelijk wat statig pand zou verwachten. Maar zonder de toonzaalachtige of museale uitstraling die dan soms onvermijdelijk lijkt. Er staan onder andere twee vitrinekasten en een oude piano. De mooie raamlijsten en lambrisering zijn gemaakt door de vorige bewoner. Een andere blikvanger is de bewaard gebleven originele schoorsteen.

In de rest van het huis is niet veel authentieks meer te vinden volgens Jasper. ,,Zelfs de achtergevel is ooit veranderd. Maar onder een wandje met zeven lagen behang en betingel in de kamer rechts van de voordeur troffen we nog wel een binnenblind aan. Maar helaas was het huishoudluikje dat sommige ouderen zich nog herinneren niet meer te vinden.” Deze ruimte werd in de tijd van dokter de Meer gebruik als wachtkamer. Tussen deze kamer en de keuken zat een luikje waarachter de hulp zeer geïnteresseerd luisterde naar de verhalen in de wachtkamer.

Wel trof van ’t Verlaat tussen de voormalige wachtkamer en de keuken een levensgrote vouwwand aan. In die keuken van 3,5 bij 3,5 meter was alleen een heel oud drielids aanrechtje met een geiser. De slaapkamers boven waren in redelijk staat, maar in de badkamer met een oude douche en een voetenwasbak zat nog tegeltjesboard. De gang was afgetimmerd met kunsthouten platen. Het verlaagde plafond liep scheef omdat anders het glas in lood raam boven de voordeur niet meer te zien zou zijn. Er zal dus heel wat uitgebroken, gesloopt, getimmerd, gestukadoord en geschilderd zijn voordat de entree de huidige authentiek ogende uitstraling kreeg. Maar de ingemetselde brievenbus naast de voordeur blijkt niet origineel te zijn, want op de enige bekende oude foto van het pand ontbreekt deze.

Wat in 1988 het meest opviel was dat het huis helemaal scheef staat. Misschien komt dat doordat het pand gedeeltelijk gebouwd is op de fundering van een oude boerderij. Zeker is dat daardoor de verbouwingen Jasper heel wat hoofdbrekens hebben gekost. ,,Ik heb heel veel uren op een trapje zitten bedenken hoe het moest. ‘Confectieoplossingen’ werken niet.” Ina vertelt dat als ze tijdens het ramen zemen per ongeluk een emmer omschopt in de achterkamer het water gelijk naar de voorkant loopt. ,,En toen onze kleinzoon leerde lopen kon je echt zien dat hij er last van had.”

De gang komt uit op een klein balkon dat uitkijkt over de twintig meter diepe achtertuin. Tot 1961 liep de tuin overigens nog ruim vijftig meter verder door tot voorbij de huidige Grevelingenlaan. Het onderhuis was ten tijde van het hoveniersbedrijf in gebruik als werkplaats en opslagruimte. In 1988 werd het de oefenruimte van Alte Kameraden (later Accemble). Ina was samen met dochter Anneke de drijvende kracht achter deze accordeonvereniging. ,,We moesten weg uit de Blijenburgschool waar we repeteerden. Wij hadden net dit huis gekocht en leden van Alte Kameraden hebben zelf de boel geschikt gemaakt. Onder meer door de wanden te bekleden met eierdozen. Jasper had toen boven ook veel te verbouwen, maar hij heeft ons wel advies gegeven.”

Rond 2002 is nog even overwogen om te verhuizen of om een bungalow op de grond achter het huis te laten bouwen. Maar het werd een slaapkamer met douchecabine in de voormalige wachtkamer. Ina: ,,En toen hadden we de hele bovenverdieping over. Omdat we zelf in het buitenland ook graag overnachten in een Bed & Breakfast, ontstond het idee om er zelf een te beginnen. De badkamer en de kamers boven werden geschikt gemaakt voor gasten. Twee tweepersoons kamers, een huiskamer met koelkastje, koffiezetapparaat, magnetron, boekenkast en een lectuurmand vol toeristische informatie over de omgeving en een badkamer staat hen ter beschikking. Ook is er een derde kamertje met een extra bed en een ledikantje. ,,Alleen heb ik dat niet zozeer voor de gasten gekocht, maar voor onze kleinzoon.” Overigens is het (bijna) zo, dat als één van de zoons met het hele gezin wil komen logeren, er van tevoren geboekt moet worden. ,,Maar ze krijgen wel korting hoor”, lacht Jasper.

Het riante ‘washok’ in het onderhuis waar zelfs ruimte is voor een comfortabele tweezitsbank doet bij slecht weer dienst als rookruimte voor de gasten. Overigens is de niet-rokende Ina daar ook vaak te vinden, want het runnen van een B&B staat garant voor veel was- en strijkgoed.

Hoewel Jasper eerder aangaf dat het 'B&B gedoe' meer Ina’s idee en werk is, heeft hij duidelijk ook plezier in de bijzondere contacten. Hij vertelt enthousiast over gasten uit het verre buitenland, die soms op zoek zijn naar hun roots of stamboom. De meest bijzondere daarvan is Susan VanSledrecht uit Chicago. Haar voorouders emigreerden in 1845 naar Amerika. Een ander voorbeeld is iemand die af en toe een nachtje komt logeren als hij zijn zus in de Merwebolder bezoekt. En velen gebruiken de B&B als uitvalshoek om de molens van Kinderdijk, de Biesbosch of het Baggermuseum te bezoeken.

Zie: www.bedandbreakfast.nl/bed-and-breakfast/3493.

advertentie
advertentie