Kerk in de kroeg: 'Word je met een raket naar de hemel geschoten?'

SLIEDRECHT - Iedereen in Sliedrecht weet nog hoe dat vreselijke bericht ons schokte. Verdronken… een meisje van vijf en een half jaar. Dat was Melissa, de jongste dochter van Petra Huijzer. Petra vertelde dat Melissa altijd bezig was met haar oma. Zij werd geboren toen haar oma stierf en het leek alsof Melissa een speciale band met oma had. Ze had haar nooit ontmoet, toch praatte ze met oma. Ze maakte tekeningen voor oma. Ze kon spontaan gaan huilen en dan zei ze dat ze naar oma verlangde. Daarom dacht Melissa erover hoe je straks in de hemel kwam. ,,Word je dan met een raket naar de hemel geschoten?” Zo jong als ze was, dacht ze na over de hemel en zo jong als ze was ging ze haar oma achterna.

Petra is ook een bezoeker van de Korevaardiensten, daarom wilde ik haar graag een keer interviewen. Ze vertelde dat haar vader gelovig was opgevoed. Haar moeder niet, maar Petra ging wel naar een christelijke school. ,,Wat merkte je verder van een christelijke opvoeding?” ,,Tja… weinig. Als mijn opa met ons at, dan moest er plotseling gebeden worden. En als mijn ooms op bezoek kwamen, dan merkte je het. En toch heb ik het meegekregen. Toen ik op mijn twintigste op mezelf ging wonen, begon ik met bidden. Ik ging vroeger wel met een vriendin mee naar de kerk. Nu kom ik er niet meer. Ik denk dat veel kerkgangers voor hun fatsoen naar de kerk gaan, al weet ik dat natuurlijk niet zeker. Naar de Korevaardiensten ga je vrijwillig. Het is daar knus en het viel me direct op hoe goed daar geluisterd wordt. Dat geeft me een goed gevoel.”

Petra blijkt erg gevoelig voor indrukken. Zo kreeg ze al heel snel een teken van God dat het goed is met Melissa. ,,Hoe moet je dat uitleggen…? Het klinkt raar. Het was een soort warmte. Ik zag een groot bloemenveld en ik zag Melissa huppelen. Ik zag mijn moeder en hoorde haar zeggen: Wees maar niet bang, ze is bij mij.”

Omdat Melissa werd geboren toen Petra’s moeder stierf, kwam een andere vraag bij mij boven: ,,Petra, je zou kunnen zeggen dat bij de geboorte Melissa de plaats van je moeder innam, maar nu ben je hen allebei kwijt! Ben je niet boos op God geworden?” ,,Nee! Ik ben wel eens boos geweest, want ik heb al zoveel moeilijke dingen meegemaakt. Moest dit er ook nog bij? Ik ben wel vaak verdrietig. Mijn hoofd zit vol, maar ik ben nooit boos op God. Als mensen zeggen dat God dit heeft gedaan, geloof ik dat niet. Ik denk dat God zag dat Melissa niet meer te redden was en toen heeft Hij haar gered. Nu is zij bij Hem, dat geeft me kracht om door te gaan. Ja, ik ben nu juist dichter naar God toegegroeid. Over de toekomst denk ik niet veel na. Ik heb natuurlijk wel hoop dat het beter wordt, maar ik kijk nu anders naar de dingen. Als mensen zich bijvoorbeeld druk maken omdat ze aan de kassa niet snel genoeg worden geholpen, denk ik: waar maak je je druk om?”

Gerard Vrooland