'Vroeger nooit deze waardering gehad’

SLIEDRECHT - Een opwerktraject van vier maanden, drie dagen naar Kreta om af te koelen en jezelf klaar te maken voor het ‘gewone’ leven, en bovenal tijdens de missie volop communicatiemogelijkheden met het thuisfront … P. van Heteren en zijn maat J. F. Lagewaard luisteren aandachtig naar de presentatie van de Sliedrechtse adjudant Tony van Hienen, maar erkennen weinig van zijn verhaal in wat op hun eigen netvlies staat gebrand. ,,Toen we als marinier in Nieuw-Guinea waren gelegerd, hadden we niets. Er werd je niets gevraagd. Je werd dinsdags naar huis gestuurd. Vrijdag moest je terugkomen en werd je op het vliegtuig gezet. Een jaar of anderhalf jaar later kwam je terug. Drie dagen Kreta zat er dan echt niet in. Als je kapotte kledingstukken had moest je daar zelf voor betalen.”

Door Erik de Bruin

Ofschoon hun eigen ervaringen van veertig jaar geleden nauwelijks zijn te vergelijken met de huidige vredesmissie in Afghanistan - waar Van Hienen zeven maanden is geweest - zijn de twee kameraden voor het leven (ze kennen elkaar al van jongs af aan en dienden beiden in Nieuw-Guinea) geboeid door de presentatie. ,,Ik vond het geweldig. Zijn uitleg was uit de kunst”, zegt Lagewaard ontwapenend. Sowieso zegt hij het geweldig te vinden wat de gemeente elk jaar op touw zet. Te beginnen vijf jaar geleden nadat de Bond van Wapenbroeders Zuid-Holland Zuidoost eens had gepolst of de gemeente er iets voor voelde in navolging van de landelijke Veteranendag, die een jaar daarvoor tot stand was gekomen, er jaarlijks ook lokaal aandacht aan te besteden door alle oorlogsveteranen uit te nodigen en hen naast presentaties de gelegenheid te geven tot een gezellig informeel samenzijn en een rijstmaaltijd voor te schotelen. De gemeente besloot vervolgens een enquête te houden waaruit bleek dat veel veteranen dat absoluut op prijs stelden. ,,We waarderen het enorm dat de gemeente dit doet”, zegt Van Heteren. ,,In het verleden hebben we deze waardering nooit gehad.”

Samen met Lagewaard bezoekt hij zeven keer per jaar bijeenkomsten van de Bond van Wapenbroeders. De regionale afdeling, die bijeenkomt in Sliedrecht, wordt voorgezeten door de heer H. Harrewijn, een Indiëveteraan uit Giessenburg die ondanks zijn hoge leeftijd aardig uit de voeten met de hedendaagse techniek en met die moderne apparatuur de aanwezigen beelden laat zien van oorlogen en vredesmissies waaraan ons kikkerlandje de afgelopen decennia (sinds het begin van de Tweede Wereldoorlog) heeft deelgenomen. Een uiterst lastige zaak, zo zegt hij zelf, om een oorlog van vijf jaar goed weer te geven in vijf minuten, maar met wat knip- en plakwerk lukt het hem aardig. De presentatie over wat men zelf heeft meegemaakt en over hoe oorlogen in het verre (2e W.O., Nederlands-Indië) en meer nabije verleden (Libanon, Irak) hebben plaatsgevonden is in feite ook niet het meest interessant. Het slotakkoord levert meer nieuwsgierigheid op. Adjudant Van Hienen vertelt uitvoerig over de zeven maanden die hij en zijn collega-militairen in Uruzgan hebben doorgebracht. Na afloop wordt hem vanuit de zaal gevraagd of hij het niet jammer vindt dat de politiek heeft besloten dat Nederland zich terugtrekt. ,,We zijn loyaal aan de politiek en weten dat zij besluit. Dat neemt niet weg dat je wel een mening mag hebben. Ik denk dat het zonde is. Het geeft een onbehaaglijk gevoel want we zijn nog niet klaar.”

Foto: Adjudant Tony van Hienen laat de veteranen zien wat hij in Uruzgan heeft meegemaakt.