Werkgroep liet afvalstort niet meer los

9 december 2010 om 00:00 Nieuws

Als het interview begint benadrukt Van Andel dat de vervroegde sluiting niet op het conto kan worden geschreven van de stichting. ,,Het heeft te maken met de veranderende markt. Er is sprake van overcapaciteit. Als de afvalstortplaats open was gebleven waren ze vanzelf failliet gegaan.” Met ze doelt hij op Delta, de exploitant van de Derde Merwedehaven. De verstandhouding met het Zeeuwse milieuverwerkingsbedrijf was al vanaf het begin (Delta nam begin 2000 de exploitatie over) moeizaam en dat is behoorlijk zacht uitgedrukt. Van Andel: ,,Ze hielden zich niet aan de stoffenlijst en het storten gebeurde vaak niet op de juiste wijze. Delta ging vooral zijn eigen gang en communiceerde niet of nauwelijks. We moesten er constant bovenop zitten.” Echter, veel zaken die bij de Raad van State werden uitgevochten waren niet tegen Delta, maar tegen de provincie. ,,Omdat de provincie niet goed handhaafde. Ze handhaafden vanaf het bureau of met een blinddoek op. Door alle handhavingverzoeken die we indienden konden we procederen. Voor elke dag dat de provincie te laat reageerde moest ze twintig euro betalen.”

Jarenlange strijd tegen stank, stof en lawaai SLIEDRECHT - 31 december 2012 móest de Derde Merwedehaven dicht, 31 december 2012 gaat de veelbesproken afvalberging dicht. De vele acties die de afgelopen jaren vanuit Sliedrecht zijn gevoerd zijn niet voor niets geweest. Het Kompas kijkt samen met Leo van Andel en Arie de Ruiter van Stichting Werkgroep Derde Merwedehaven in vogelvlucht terug op dertien strijdbare jaren waarin van alles voorviel.

Door Erik de Bruin

Stichting Werkgroep Derde Merwedehaven opereerde in de eerste jaren op eigen houtje. Leo van Andel begon eind 1997 te ageren tegen de stankoverlast die van de overkant kwam (hij werkte aan de Industrieweg) en kreeg begin 1998 hulp van Teunis Redelijkheid en Arie de Ruiter, die allebei betrokken waren/zijn bij het kringloopcentrum op de Rivierdijk. Er werd een werkgroep opgericht. Later nam Bernard van Houwelingen de plek in van Redelijkheid. Het driemanschap is altijd intact gebleven, ook al ondervond het aanvankelijk weinig medewerking. Van Andel: ,,We hebben plaatsgenomen in de omgevingscommissie, maar dat werkte niet. Dat was meer een applauscommissie.” De leden van de werkgroep deinsden er niet voor terug uit te zoeken wat er aan de hand was. De Ruiter blikt terug op de zogeheten verfpoederaffaire in 1999. De afvalberging werd overigens toen nog geëxploiteerd door Proav. ,,Het stonk op een gegeven moment enorm naar chemisch afval. Samen met ECO Dordt hebben we beslag weten te leggen op de vrachtbrieven. Daaruit bleek dat vijftienhonderd ton verfpoeder was gestort. Zonder vergunning. Provinciale handhavers gingen kijken op de stort en spraken over vijftien ton.” ,,Toen werden al pertinente onwaarheden gesproken”, haakt Van Andel in terwijl hij zijn stem verheft. ,,We hebben altijd fel geprotesteerd tegen overlast van stank, stof en lawaai. Dat werd ons niet in dank afgenomen.” De Ruiter: ,,Toen werd besloten een RIVM-onderzoek te houden mochten we daar niet bij zitten. Dat leek ons geen zuivere koffie. Vandaar dat we zelf onderzoek hebben gedaan en inwoners van Sliedrecht hebben gevraagd of ze klachten hadden en zo Ja of ze die konden omschrijven. Dat hebben we in een besloten envelop aan een medisch toxicoloog gegeven. 144 mensen had klachten ingediend. Klachten die vooral betrekking hadden op tranende ogen, hoofdpijn en bronchitis-achtige klachten. Hetzelfde was min of meer uit het RIVM-onderzoek gekomen. De luchtkwaliteit was slechter dan in het Rijnmondgebied, maar men kon rustig gaan slapen. Er was niets aan de hand. Klachten waren goed mogelijk, maar het konden ook psychische klachten zijn.”

Dat in 2002 de vergunning met tien jaar werd verlengd was een teleurstelling (de werkgroep had een boekwerk vol bezwaren opgestuurd). Echter, een groot succes was de uitspraak van de Raad van State dat de afvalberging geen geur meer mocht veroorzaken. Daarna werden veel juridische procedures aangespannen die dankzij de expertise van onafhankelijk milieuadviseur Johan Vollenbroek veelal in een overwinning eindigden. Van Andel: ,,Arie heeft hem opgeduikeld bij een milieugroep in Nijmegen. Die man heeft voor ons goud werk geleverd en later, toen de gemeente wat minder vertrouwen kreeg in het bevoegd gezag van de provincie, voor ons én de gemeente. Als iemand een veer verdient is hij het. Delta is juridisch klemgezet. De handtekeningenactie die het burgerinitiatief vorig jaar heeft gehouden en het feit dat Sliedrecht groen kleurde met al die flyers voor de ramen was natuurlijk ook een welkome duw in de rug. De ogen van de provincie gingen toen écht open.”