Elly de Vos: 'Heb je gaten in je broek, dan is dat niet erg'

,,Voor mezelf hoef ik geen aandacht, maar omdat ik hier voor honderd procent achtersta, geef ik dit interview." Zo begon Elly de Vos. Ze wil graag iets voor anderen betekenen. ,,Iets van Gods goedheid uitdelen. Daarom is dit zo mooi. Veel mensen zullen het moeilijk vinden om naar een kerk te gaan. Dit is laagdrempelig. De boodschap wordt eenvoudig uitgelegd en heel dicht bij de mensen gebracht. Dit is uniek. Ik geniet hier van de liefde die mensen elkaar geven en het zingen met een bandje. Het geeft een vrij gevoel. Niemand stoort zich aan een kindje dat even wc-papier gaat ophalen. Het heeft iets huiselijks. Er is hier ook veel jeugd en niemand let op de kleren die je aan hebt. Heb je gaten in je broek, dan is dat niet erg. Er is rust. Ik hoop dat dit door grote steden wordt overgenomen, zodat mensen op straat en allerlei verslaafden in dit soort kroegkerken een plekje krijgen."

Ik vroeg Elly of dit misschien wennen is. ,,Jij bent bezig met spiritualiteit en je hoort bij een vrijzinnige kerk, terwijl we hier op een evangelische manier met de Bijbel omgaan." Elly werd nu persoonlijk. Ze vertelde waarom ze dit zo belangrijk vindt. ,,Ik wilde een voorbeeld aan mijn kinderen geven, maar ik heb er niet altijd naar geleefd. Opeens viel de grond onder mijn voeten weg. Misschien was dat nodig. Ik ging houvast zoeken, maar kon nergens terecht. Totdat ik leerde om mijn zorg en verdriet bij de Heer te brengen. Mijn kerk is ook een klein groepje en daar vond ik kracht en troost. Ik stond er niet meer alleen voor. God is mijn basis. Vaak oordelen mensen gemakkelijk. Dat brengt schade. Door geloof en spiritualiteit leer je jezelf te verdiepen in anderen. Je gaat ook je eigen fouten zien. Je gaat de vaste de cirkel van het leven doorbreken, want het gaat om onbaatzuchtige liefde. Verwacht niets van de medemens, maar zie dat iedereen liefde nodig heeft. Echt vanuit je hart."

,,Elly, je hebt veel verdriet gehad. God heeft dat verdriet nog niet helemaal weggenomen, maar is het nu anders dan vroeger?" ,,Ja, mijn verdriet en angst zijn nu dragelijk. Ik ben nog op weg naar heling. Ik moet leren om alles in Gods handen te leggen. Het is totale overgave aan onze Heiland. Dat maakt gelukkig. De kroegkerk en mijn eigen kerk helpen me hierin." Ik vroeg: ,,Is dat verdriet nog ergens goed voor?" ,,Zeker, het helpt me om meer open te staan voor het verdriet van anderen. We krijgen zo allemaal onze lessen. We moeten rust vinden. Hier vind je dat." Ik vroeg of ze nog wat aan de lezers wilde meegeven. Even dacht ze na, toen begon ze: ,,Wat jou ook is aangedaan, probeer verder te kijken. Zie de achtergrond van die ander. Het is het gevolg van iets. Kijk ook naar jezelf, de balk in jouw eigen ogen. Probeer te vergeven. Veroordeel niet. Zoek liefde en zie hoe je mensen kunt helpen."

Gerard Vrooland