SGP-ChristenUnie en CDA bakken zoete broodjes

Waarom heeft de Sliedrechtse gemeenteraad niet in meerderheid besloten aangifte te doen tegen de provincie? Die vraag zoemt al een week door mijn hoofd. Na het bezoek van de heer Kok aan de redactie dinsdagmiddag heb ik de knoop doorgehakt: ik ga een commentaar schrijven. Een commentaar in de meest letterlijke betekenis van het woord. Als trouwe volger van de Derde Merwedehaven-soap - want zo kan je het inmiddels wel noemen, klucht is misschien een nog beter woord - vind ik het volstrekt onbegrijpelijk dat de fracties van het CDA en de SGP-ChristenUnie nu in feite terugkrabbelen. Een bekend gezegde luidt: Als je A zegt moet je ook B zeggen, zeker als het om de (gezondheids)belangen van je eigen inwoners gaat. Hebben politieke partijen er in aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen niet de mond van vol dat ze opkomen voor diezelfde belangen? Zieltjes winnen noemen ze dat.

Oh ja, ik was nog vergeten uit te leggen wie de heer Kok is. De heer Kok is, het zal u niet verbazen, de echtgenoot van mevrouw Kok. Zij sierde in november 2009 de voorpagina van Het Kompas door circa 4200 handtekeningen te overhandigen aan de toenmalige milieugedeputeerde Erik van Heijningen. ‘Je zou eigenlijk het dubbele moeten rekenen want één handtekening staat gelijk één huishouden. Bovendien zijn we lang niet in heel Sliedrecht geweest.’ Doel van de handtekeningenactie was de provincie tot rede te brengen. Zij wilde immers aanvankelijk instemmen met het plan van Delta, de exploitant van de Derde Merwedehaven, om asbesthoudend afval onverpakt te storten. Dankzij de Sliedrechtse druk - want zo kunnen we het gewoon stellen - bond de provincie in. Toch praten we anderhalf jaar later nog steeds over het onverpakt storten van asbesthoudend materiaal. Op diezelfde Derde Merwedehaven. De heer Kok zegt er niets meer van te begrijpen. Hij is teleurgesteld in de Sliedrechtse politiek en richt zijn kritische pijlen op wethouder Ad de Waard, die het complexe dossier heeft overgenomen van burgemeester Martin Boevée. Begrijpelijk, maar niet helemaal terecht. Als de gemeenteraad zegt dat de gemeente aangifte moet doen dan doet de gemeente aangifte. Zo werkt het in een democratisch bestel waarin een meerderheid van de volksvertegenwoordiging uiteindelijk bepaalt. De Waard acht aangifte doen niet verstandig omdat hij de relatie met de provincie niet op scherp wil zetten. SGP-ChristenUnie en CDA volgen zijn spoor. Hoe je het ook wendt of het keert: dan bak je zoete broodjes. Diezelfde partijen reageerden immers net als alle andere fracties geschokt op het feit dat eind februari aan het licht kwam dat in de afgelopen acht jaar 129.000 ton meer onverpakt asbesthoudend afval is gestort dan door de provincie werd verondersteld. Inwoners van Sliedrecht kregen in oktober 2010 tijdens een hoorzitting in De Lockhorst van de hoofd Vergunningen van de provincie te horen dat er sinds 2003 vermoedelijk tweeduizend ton is gestort. Dat scheelt nogal wat! Logisch dat de Sliedrechtse gemeenteraad eind maart na lang beraad het besluit nam zestien kritische vragen te stellen aan het college van Gedeputeerde Staten. De antwoorden, die ze netjes voor de deadline, dat wél, retour kregen, zijn onbevredigend. Johan Vollenbroek, de milieudeskundige waar de gemeente in dit al even omvangrijke als complexe dossier al jaren op leunt, oordeelt dat de provincie er omheen draait en weer vervalt in een mooi verhaal, dat echter niet wordt onderbouwd. Je zou toch zeggen: nu is het een keer klaar. Maar Nee, na wederom lang beraad besluit de gemeenteraad dinsdagavond 24 mei in al zijn wijsheid dat het beter is weer een brief te schrijven. Waarin wéér om antwoorden wordt verzocht en waarin de provincie wéér ter verantwoording wordt geroepen.

De gemeenteraad van Sliedrecht is als een boze meester die het jongetje dat constant recidiveert voortdurend vermanend toespreekt, maar hem tevens de hand boven het hoofd houdt. Laf is misschien een te groot woord, maar het getuigt zeker niet van lef. Als je A zegt moet je ook B zeggen! Doe aangifte, laat het Openbaar Ministerie het tot de bodem uitzoeken en blijkt dan dat Justitie onbeslagen ten ijs komt dan heb je in elk geval een vuist gemaakt en voldaan aan de belofte op te komen voor de belangen van je inwoners.

Natuurlijk spelen er andere belangen (de gemeente heeft de provincie op zat andere dossiers nog nodig - denk alleen al aan de realisatie van een Recreatief Knooppunt over het spoor), maar als die prevaleren boven de gezondheid van de burgers dan zullen de zoete broodjes misschien nog giftig blijken ook. Wil je de onderste steen boven krijgen, dan moet je het onderzoek niet door de provincie zelf laten doen. Hoe positief de nieuwe milieu gedeputeerde ook overkomt.

Erik de Bruin