Column Leon Boer: 'Vaders voor Moeders'

5 maart 2013 om 00:00 Nieuws

Als je van de eerste schrik en enorme blijdschap van een zwangerschap bent bijgekomen, komen de praktische kanten ervan. Een van de eerste vragen die je krijgt is: Wil je meedoen aan Moeders voor Moeders? Dat is een organisatie die uit de urine van zwangere vrouwen een hormoon haalt, dat gebruikt wordt voor vrouwen die moeite hebben met het in verwachting raken. Natuurlijk wil jij als moeder in de dop een andere vrouw helpen! Nu komt het zo uit dat mijn schoonzus de contactpersoon is van deze organisatie voor Sliedrecht en omstreken. Zij is daarmee dan ook de bekendste onbekende Sliedrechter. Iedereen kent haar, maar niemand laat dit niet blijken naar anderen, uit angst dat de zwangerschap vroegtijdig door de buurvrouw ontdekt zal worden.

Na de intake en de nodige foldertjes, krijg je dan twee van die blauwe kratten mee met elk vier blauwe flessen. Een keurig wit kannetje waarin de urine moet worden opgevangen, maakt het pakket compleet. Tot zover niets aan de hand. U wist het vast al wel, maar hoewel je het bij mij nog steeds beter kan zien, is mijn vrouw in verwachting. Deelname aan Moeders voor Moeders was voor ons dan ook vanzelfsprekend. De eerste drie maanden is voor de meeste vrouwen nou niet direct de meest fijne tijd van de zwangerschap. Misselijkheid en andere onprettige dingen zijn meer regel dan uitzondering. De hormonen die dit veelal veroorzaken zijn nu juist de hormonen die nodig zijn. Daar begint dan ook de taak van ons mannen. In de blauwe flessen zit een poedertje om de boel te conserveren. Dit ruikt niet echt bijzonder, maar voor een zwangere vrouw gelden andere normen. ,,Schat…wil jij dit even in die fles gieten?'' ,,Natuurlijk lieverd!'' Onze taak begint pas echt als de flessen vol zijn en moeten worden gewisseld. Dat is dus mannenwerk! Vol goede moed gaan we op pad. De ene man 's morgens vroeg en de andere in het holst van de nacht. Allemaal met het doel niet betrapt te worden. Thuis dus eerst de kratten compleet maken en in een grote tas in de auto. Op het moment dat je je staat af te vragen of het verstandig is om de kratten neer te leggen omdat anders de hoes van de kofferbak niet dicht kan en iedereen de kratten kan zien staan, komt de buurvrouw voorbij. Klap... die kratten om en in één vloeiende beweging de hoes erover. ,,Hallo buurvrouw!'' Pfff, net op tijd. Op naar de Jordaanstoep. Daar staat de zogenaamde piscontainer. Als een dief in de nacht de auto parkeren en de klep open. Daar blijkt dat neerleggen toch niet zo'n goed idee was! Goed, bakken in de container en lege bakken weer mee. Dat alles in slechts 3.8 seconden. Thuis nog een uur de auto uitdweilen en droogmaken en de nieuwe lege bakken weer in de badkamer zetten. Ben je er weer voor een week van af!

Inmiddels zijn wij gelukkig weer klaar met het vullen van de flessen en is de rust wedergekeerd. Gisteren de twintig weken echo gehad. Alles lijkt goed en normaal te zijn! Best een opluchting. Het antwoord op de hamvraag is: het is een jongen... Dat dan weer wel!

advertentie
advertentie