Heee!
Vanuit de bakker Bart met WiFi tussen de interviews door ff op de iPad. Hierbij de foto's.
---------- Doorgestuurde bericht ----------
Van: Visscher-van Dorth, M <m.visscher@sliedrecht.nl>
Datum: woensdag 5 februari 2014
Onderwerp: Artikel
Aan: Marjanne Dijkstra <marjanne@gmail.com>
Cc: Tony van Hienen <supersjors1967@gmail.com>
Hallo Marianne,
Prima stukje, leuk !
Tony heeft wat aanpassingen gedaan (geel gearceerd wat hij wil weglaten en in rode tekst, hou hij het zou willen).
Dan de foto : de foto waarop ik doelde is van een jonge (vrouwelijke Bosnië) veteraan met een oudere veteraan. Deze woont echter niet in Sliedrecht, is meer ons "erelid" omdat hij jaren presentaties verzorgde en voorheen ook in het comité zat. Ik mail ook een foto van de presentatie die genoemde jongere veteraan vorig jaar verzorgde. Ook stuur ik een foto van een algemene indruk (ook met de burgemeester).
Kijk maar welke je neemt. Ik heb geprobeerd om de betreffende veteraan te benaderen omdat ik haar niet zomaar in de krant wil zetten, maar kan haar niet benaderen, wel voicemails ingesproken.
Ook is er een foto van een voordracht van een eigen geschreven gedicht door een kleindochter met haar opa. Voor de aardigheid doe ik het gedicht erbij.
Succes !
Met vriendelijke groet,
Marjolein Visscher-van Dorth
Bestuurssecretariaat gemeente Sliedrecht,
Kabinetszaken,
secretaresse van burgemeester Van Hemmen,
(telefoonnummer 0184 495816)
niet aanwezig op woensdagmiddag.
--
Marjanne Dijkstra, freelance-journalist, 06-18.87.99.09
________________________________
Bij aankomst bij de Koninklijke BDU is dit bericht gecontroleerd op de aanwezigheid van virussen.
________________________________
Crossline monument
In Sliedrecht staat een monument,
dat aandacht aan de oorlog schenkt.
Je ziet daar twee mannen staan,
een ervan wijst de Biesbosch aan.
Daar zaten veel mensen in de oorlog verborgen
en ze maakten zich daar heel veel zorgen
Als de Duitse soldaten hen vonden,
werden ze naar Duitsland gezonden.
Daar kwamen ze in een kamp of moesten hard werken
en dat overleefden alleen de sterksten.
Ook mijn opa moest voor de Duitsers aan de gang,
hij was pas 17 en vreselijk bang.
Hij bleef gelukkig wel in Nederland
en bouwde in Limburg bruggen van de ene naar de andere kant
Gelukkig werd Nederland bevrijd
en zo kwam er een eind aan die vreselijke tijd
Mijn opa heeft over die tijd nooit veel gepraat,
maar ik ben blij dat hij hier nog steeds achter mij staat
Chiara van Houwelingen
