'Hier was werk, in Turkije is het lekker warm'

SLIEDRECHT - ,,Het is hier gezellig en rustig en hier is werk voor iedereen." Met die woorden werd Rasim Kara in 1966 door twee oud-dorpsgenoten naar Sliedrecht gelokt. Samen met zijn Turkse landgenoten woonde hij bij zijn werkgever 'Sluitingfabriek van Beest' in een pension op het terrein. Zij waren de pioniers onder de buitenlandse werknemers.

Dat het hun hier goed beviel is duidelijk, zij werden een soort ambassadeurs voor Sliedrecht want ongeveer 125 mensen uit hetzelfde dorp (Eynesil bij de Zwarte zee) volgden hen naar Sliedrecht. Een ware enclave, want de van oorsprong Turkse gemeenschap bestaat uit ongeveer 160 gezinnen.

Op 3 februari 1949 trouwde Rasim op vijftienjarige leeftijd met zijn zestienjarige bruid Hava. ,,Toen was dat zo, zeker in de dorpen", vertelt dochter Nuray bij wie zij tijdelijk inwonen. ,,Mijn oma overleed twee maanden na de geboorte van mijn moeder en zij werd in het gezin van mijn overgrootmoeder gezin opgenomen. Toen ze de huwbare leeftijd had, besloot mijn oma van vaders kant dat ze konden gaan trouwen." De eerste zestien jaar van het huwelijk leefden ze van de produkten die het stukje land rond hun huis opbracht. Het was armoe.

Op nieuwjaarsdag 1965 kwam Rasim in Nederland aan, waar hij ging werken bij de Vredestein banden fabriek. Ttoen die failliet ging, werkte hij een paar maanden in Enschede, daarna dus in Sliedrecht. Zijn gezin bleef in Turkije achter.

Lees meer in Het Kompas van donderdag 13 februari over het echtpaar Kara, dat vorige week 65 jaar was getrouwd en als een van de eerste als gastarbeiders in Nederland kwamen wonen.