Erin getrapt

Het nieuws in het Kompas met de kop: 'hoogbejaarde Sliedrechters slachtoffer van babbeltruc' trok onmiddellijk mijn aandacht. De woorden laf en treurig die voor deze actie gebruikt worden zijn naar mijn optiek te zacht. Ik vind dit eerder hondsbrutaal, gemeen en ziek. Dit ongeremde, impulsieve gedrag heeft te maken met een gebrek aan empathie. Hoe mensen zo kunnen zijn is mij nog steeds een raadsel. Mensen opzettelijk kwetsen, pijn doen, waaronder ook oplichten komt in een gezond verstand niet voor. Bestolen worden, phishing, valse e-mails. Allemaal denken we dat we er niet intrappen,of dat het ons nooit zal overkomen. Ik herinner mij de keren dat ik een kat in de zak kocht nog maar al te goed. Soms is het al jaren geleden.Toch is het verdriet of de boosheid hierover niet minder geworden. Al zijn deze acties niet te vergelijken met het leed van deze gedupeerde ouderen. Zo heb ik mij ooit een abonnement voor een niet nader te noemen tijdschrift aan laten smeren. Gouden bergen werden mij beloofd. Ja, als het te mooi is om waar te zijn is het dus ook zo. De beloofde bioscoopkaartjes kreeg ik pas 4 maanden later dan afgesproken en deze waren alleen geldig op werkdagen. Ook werd, zoals afgesproken het abonnement niet vanzelf na 6 maanden STOP gezet. Nee, ik moest hier zelf telefonisch contact over opnemen en uiteindelijk 5 A4's downloaden, printen, invullen en op de post doen. Dit kon niet digitaal, want er moest een handtekening op. Vijf keer. En dat alles met een zelf betaalde envelop en postzegel. Het komt vaak ook dubbel zo hard aan door de oplichters zelf. Dit zijn namelijk in het eerste opzicht altijd vriendelijke mensen. Als iemand jou opbelt en zegt dat hij van Microsoft is en dat hij jou gaat helpen jouw Windows beter te beveiligen, dan geloof je dat dus ook gewoon in eerste instantie.

En hoewel ik wist dat het een truc van hackers is om je op te bellen namens Microsoft en je computer te hacken, denk je toch heel even 'of zou het toch waar zijn?' Zo dacht ik ook toen ik die vriendelijke helpdeskmeneer aan de telefoon had. Hij klonk ook heel betrouwbaar. Ondanks dat ik hem niet kon zien weet ik zeker dat hij met zijn hoofd heen en weer schudde terwijl hij met me praatte. Maar hij wou me zo graag, te graag, van mijn probleem afhelpen dat ik dacht 'dit kan nooit een echte helpdesk kon zijn'. Ik heb hem vervolgens eerst netjes uitgelegd dat hij een oplichter was, ik heb hem uitgescholden, teruggepraat inclusief het hoofd chudden maar niks hielp. Hij liet me steeds uitpraten en zei dan weer 'Seriously miss, your computer is infected'. Ik heb tenslotte de telefoon maar neergelegd. En toen ik dat had gedaan dacht ik toch heel even, of wou hij me echt helpen?.

Kelly Petrie