Afschaaid van een diëlectschrijver

SLIEDRECHT Dut noem ik nou is een draomaotische tekst voor mijn diëlectverhaoltjie van deuze week. Ik kà me voorstelle dat u zegt: “Wà krijge me nou?” Ja lieve mense. D’r is nou êêmel een tijd van komme en een tijd van gaon. Vanaf juni 2009 maok ik mè veul plezier dêêl uit van de Waarekgroep Diëlect van d’n Historische Verêêniging Slierecht, en uit dien hôôfde heb ‘k wà verhaoltjies magge schrijve voor de plaetselijke krant.

‘k Mag zegge dà ’k aareg veul plezier gehad heb van ’t schrijve in ons mooie diëlect. De bedoeling van onze schrijverij is ommers: ‘Vastlegge en bewaore voor ’t naegeslacht’, want onze (klaain)kaainders praote ’t aal nie meer! De mêêninge over ‘t in diëlect praote zijn wel-is verdêêld, maor as ie de moeite neemt om je aaige in ons diëlect te verdiepe, dan kom ie d’r achter hoe veulkleurig onze durrepspraot wel is.

Faaitelijk is ’t veule kere mooier as ons Standaerd Nederlans. Je maarek ’t bezondere veraal aan de verschaaijene a-klanke in ons taolgebruik. We zegge bevôôbeld: “Hij hà nie in de gaote dat ie gaete in z’n sokke had.” Of: “Hij hè blaere in z’n hande van ’t blaore vege.” Kijk dan veraal naer de a’s in deuze woordties. Dan de uitgange: tjie, chie en ksie die ok typisch zijn voor ons diëlect. Wij zegge: “Een baksie met een koeksie.” Ietewat klaains noeme me dan een meulentjie of een kokertie. Arie wordt dan Aoi , Aorie of Aoichie. As ie dut zô leest dan is ’t tò nie overdreve om de Slierechse praot ‘culturêêl aarefgoed’ te noeme? ‘k Heb ‘r een tikvan gekrege toe ’k de schôônhaaid van ’t diëlect heb ontdekt. 

’t Verhaoltjies schrijve op zich hè ’k nie zô moeilijk gevonge. Moeilijker is ’t dikkels om ‘n onderwaarep te vinge om over te schrijve. Mè mijn klaaine honderd stuksies ben ‘k faaitelijk maor een beginneling in de waarekgroep, mor om ’t actuêêl te houwe is moeilijker dan je denkt. Vandaer dà ’k hoop dat ‘r naest de aandere vaste schrijvers nieuw telent komt om ’t stoksie và mijn over te neme. Ik ben aalle mense, en dat zijn d’r best veul, die gereëgeerd hebbe op m’n schrijverij dankbaor voor de respons. ‘t Heb me meraokels gestimeleerd. Geweldig dat de redacties van de streekblaoje ons al zôôvel jaere de ruimte hebbe gegeve om onze verhaoltjies wekelijks bij u thuis te bezurrege.

[Jan van der Vlies