Fies...

Wà ‘fies’ betekent lees ie aan ‘t end wel. Toe ‘k een jaer of 14 was gong ‘k aan de meziek. ‘t Wier Krezendo. Aailijk is ‘t Crescendo, een Iteljaons woord, wà betekent: toenemen in sterkte. Ik koos voor een trombone, dà vong ‘k mooi. Bij Krezendo hadde ze vroeger ouwe instrumente met hôôge stemming. Toe ‘k een pôôsie hà geoefend moch ‘k meedoen met ‘t grôôte orkest. Laeter krege we nieuwe instrumente, lêêge stemming, en schuiftrombones.

Voor m’n êêste optreeje, nog met die ouwe toeters, ‘t was mè Koninginnedag, mos ik ’n pak aanmete, een kestuum zôôgezeed. ‘t Wazze ouwe degelijke zwaere pakke, laokense stof, nog van voor d’n oorlog. ‘t Pak wat ’n bietjie paste was aaigelijk nog te ruim, maor d’r was nie aanders. Om m’n broek omhôôg te houwe mosse d’r gallege (bretels) aan vastgemaokt worre. Dan bleef m’n broek percies op m’n middel hange. As ik m’n hande in m’n zak deej, veerde d’n broek tot op m’n knieë. A ‘k m’n hande losliet, veerde d’n broek trug tot onder m’n aareme. Maor as ‘k niks deej hong die goed.

‘t Was zô ver. ‘s Oches wiere me met ’n bussie van Van der Stel naer de Kaoi gereeje.

Opstelle en aal toeterend en trommelend truglôôpe naer ‘t gemêêntehuis. D’r wazze twêê trombones en een tubao. Naest mijn liep d’n tubao. Vooraan liepe de trommels en dan ‘t meziekkurreps mè de trombones en de tubao vooraanVoor ‘t gemêêntehuis stinge nog twêê kurrepse. D’n Haaremenie en de Pijpers, die laeter Wilhellemus hiettende. D’n afspraok was dà Krezendo ‘t vollekslied speulde. Nae d’n toespraok van d’n burregemêêster vertrokke de meziekkurrepse en de schoolkaainder gonge spellechies doen op ‘t stort aan de singel. Krezendo gong aaltijd nog ’n obaode brenge bij ‘t Bejaerdehuis (nou Elektrao). Nae aflôôp wiere we binne geroope voor ’n baksie staareke koffie met hêête mellek. De vellechies mos ie opzij blaeze.

Nae de koffie gong ‘t hêêle kurreps naer kefé Schallek. Op ’n gegeve ôôgenblik sting ik aan d’n toog bij een vroeger lid van Krezendo, die nou buitenaf zat en zôôdoende gêên tijd meer had om op ’n toeter te blaeze. Aan z’n ôôge kò je zien dat ie al een paor borreltjies achter z’n kieze had. Hij keek naer m’n trombone. Mè twee grôôte dikke vingers drukte die op de twêê leste ventiele van ‘t instrument en zee mè dikke tong: “Fies, ik weet nog goed hoe ’t waarekt.”

(De letter f# is een toonsoort: fis).

[Zeun van Sjorse