De reis van je leven

Op mijn laatste lange treinreis terug naar Sliedrecht zag ik het ineens. Het leven kan je gemakkelijk vergelijken met een ritje in de trein. Ten eerste is het soms een dure grap en ten tweede voorbij voor je het weet. Ook is het een mysterie dat je niet weet wanneer je reisgezellen uitstappen. Dit geld zelfs voor degene die naast je zit. Ook maak je een aantal stops om je doel of bestemming te bereiken. Soms om even op adem te komen of voor wat vertier. Opgevers stappen uit bij de eerste. Doorzetters, al is dit soms met vertragingen en omwegen komen aan op hen bestemming. Tijdens deze reis leer je andere mensen kennen. Ze kunnen je ophouden of juist inspireren. Ontroeren of irriteren. Mensen die je gelijk weer vergeet, of juist in je hart sluit. Mensen waarmee je zelfs spontaan telefoonnummers uitwissel. Die je dan soms een week later ook weer met dezelfde noodgang als de Chinese Maglev uit je smartphone en geheugen wis. Dat is niet erg, zo is de reis nu eenmaal: vol dromen en verrassingen, vol ontmoetingen en afscheid nemen. En laten we vooral de conducteur niet vergeten. Die je soms het bloed onder de nagels vandaan haalt omdat hij je wijst op je niet tijdige in-en uitcheck. Je een standje geeft omdat je je voeten even lekker relaxed op het bankje tegenover je hebt neergestald. Maar het is dezelfde persoon die de reis zo aangenaam mogelijk probeert te maken. Wanneer al die hindernissen omzeild worden is er nog plaats voor het mooiste in het leven. De liefde. Oftewel de machinist. Hij leid alles in goede banen en houd je op de rails. Net als in het leven moet je hierop vertrouwen al is dat soms heel eng .Want juist wanneer je het niet verwacht en je denkt je bestemming nooit te bereiken is het daar. Die ene persoon die je zware bagage overneemt en je weer motiveert voor de laatste zware loodjes. Dat is de tijd om af te stappen. Want vergeet niet. Er is wel degelijk een groot verschil tussen het leven en een reis in de trein. Een retourtje is niet mogelijk. Het leven is vooruit en gaan. Maar misschien moeten we daar maar niet te lang over na denken. Als je alles van te voren zou weten was je misschien niet ingestapt.

Kelly Petrie