Een gedenkwaerdige dag

D’n dag die wij, m’n vrouw en ik moche beleve mag ’t predicaot gedenkwaerdig wel draoge. Op 24 oktober 2022 was ’t krek 70 jaer geleeje datte me mè mekaor getrouwd zijn. ‘k Hoor aallerwege dà dat toch wel een meraokels jubeleum mag hiette en dat onderschrijf ik hêêlemael. 

’t Is aerdig om is trug te kijke. Je begin mè z’n twêêchies en de vier kaainder die we krege zurregde voor zeuve kleinkaainder en zeuve achterklaainkaainder. ‘n Wonder is ‘t dà me nog een redelijke gezondhaaid magge hebbe. En wat ok aareg belangrijk is dà me nog bij de rede zijn. Om ons hene zien we daer dikkels wel aandere voorbeelde van. Een paor daege van tevore kwam d’r al een brief van de commesaores van de koning in Zuid Holland met filestaosies. De sikketeresse van d’n burregemêêster belde of we ’t leuk zouwe vinge as d’n burregervaoder ons persoonlijk kwam filestere. Netuulijk wouwe me dat, ’t zou d’n derde keer worre dà me zuk hôôg bezoek zouwe ontvange. Ommers, op onze 60ste en 65ste trouwdag beurde dat ok al. D’r wier gelijk bij gevrooge of datte me ok nog op de foto wouwe voor in ‘Het Kompas’. Ok dà vonge me leuk. Hoe zô ’n dag verlôôpt hè veul weg van de tijd voorafgaond aan de trouwdag, want we kwamme zô lieverlee aerdigchies in de sfeer van een fêêsie wat op til was. 

Nou fêêst wier ‘t. Ons huis was herschaope in een blommetuin en de brievebus klepperde ieder ôôgenblik van de filestaosies die bezurregd wiere. Onzen burregervaoder kwam, gevollegd deur twêê gemêêntebodes met hullies hande vol kedoos, prachtige blomme en met ‘n hêêle mooie blommevaos met ’t gemêêntewaopen d’r in geëtst. En dat nie allêên, hij broch ok nog een mooie plant mee, naomes de koning en de koningin mè een brief met filestaosies van ’t pelaais. Nou is dà bezonder of nie? Onderwaail maokte êên van de bodes een foto voor de krant. ’t Was een fijne ontmoeting in een ontspanne sfeer waer we mè veul genoege aan trugdenke. 

’t Fêêst met de femilie hiewe we laeter in de week op zaeterdag, want we hebbe nogal wat mense in de femilie die nog ‘n waarekzaom leve laaije. Van haainde en veer zijn de gaste afgeraaisd naer Oud Alblas waer we in ’t resterant ‘De Krom’ aan ’t schilderachtige reviertie de Alblas, met hêêl de club vorstelijk hebbe gedineerd. Waer we ok van genote hebbe is dà we ons naegeslacht bekant in z’n gehêêl om ons hene hadde en dà ze in grôôte saomhorighaaid ’t fêêst met ons hebbe meegevierd. We kijke, moei, maor met veul dankbaorhaaid trug op ’t gehêêl van de gebeurtenisse die ons die week zijn overkomme. We magge zôôdoende mè veul vertrouwe kijke naer de toekomst.

Jan van der Vlies