Caravans en Slierecht 6

Op m’n 32e hadde me een vouwcaravan, een Parrediso, leuk, mor koud. We beslote een echte caravan te kôôpe in 1987. Waer doe je dat? EKS netuulijk, ok daer wazze ze naest de verkôôp van bôôtjies en Alpen Kreuzers, ok overgegaon tò de verkôôp van caravans. Jong en in spijkerbroek stap ie zô ‘n staotig bedrijf binne. Je voel ie aaige hêêl wat, tot ‘t mement dà je mè je neus raauw op de faaite wor gedrukt. We zagge een mooie caravan en stapte daer verzichtig binne. Achter ons aan kwam gelijk een verkôôper. “Wat motte jullie?” Wij mosse niks, mor gavve aan ‘n caravan te wille kôôpe. “Oh, nou deuze is te duur voor jullie, lôôp mor mè me mee.” Gedwêê vollegde me de man, dà vollege was makkelijk want hij liet ‘n waalem van alkehol achter hum vollege. Hij begon ‘n caravannechie aan te prijze, mor hij wou ok wete ovve wij wel de middele hadde. Op dat mement was ik de man echt zat en zee tege m’n vrouw, we gaon ievers aanders kijke.

Zô koche me onzen êêste sleurhut buite Slierecht, wel ‘t medel waer we êêder uitgejooge wazze. Nae aanderhaalef jaer vonge we die te klaain en beslote toch mor weer naer de EKS te gaon, teslotte zô ‘n beoordêêlingsfout zal wel aan d’n drank hebbe gelege. We stapte naer binnene en achter ons kwam een echpaor, zij in ‘n bontjas, hij in ‘t pak. D’n aaigenaer kwam ons tegemoet lôôpe, liep met ‘n boog om dà stel in spijkerbroek heen en knôôpte een gesprek aan met de mense die nae ons kwamme. Die bleke een twêêdehans caravan te zoeke. We wachtte ‘onze beurt’ mor af en ondertusse bepaolde we onze keus, een ruime gezinscaravan, mederren met aalle gemakke.

Toe d’n aaigenaer vergeefs d’n aore klant hà geperbeerd wà te verkôôpe, kwam die toch maor naer ons. Gêên hand zôôas bij de aanderes, mor: “Wat wille jullie?” We wille een caravan en wel die caravan waer we bij stinge, we hadde niks in te ruile. Hier wier de man ‘n stuk vriendelijker. Ik ok: “Onze vorige caravan koche me in Haainenoord vanwege de menier waerop we hier wiere behandeld. Dà gao me nou maor weer doen. Dag meneer”, voegde ik ‘r nog aan toe en we reeje gelijk weer naer dien aandere dealer. Ik hè gêên idee hoeneer deuze man z’n opehangende mond dichdeej. Wel koche we nog acht caravans, waervan de leste een mooie Adria is van 8.79 meter lengte. Airco, zonnepenêêle, ove, rondom stereo, smart tv, otomaotische uitdraaiende pôôte, caomerao achterop, koelkast mè vriezer, vloerverwaareming, mover, enz. Ja, de simpele Parrediso liete me ver achter ons, net as verkôôpers die oordêêle over wà ze mêêne te zien.

Emiel Mostert